Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
«Aσχέτως αν συμφωνείς ή όχι με τον Τζόκοβιτς σε κάποια πράγματα, η Δικαιοσύνη μίλησε», δήλωσε ο μεγάλος αντίπαλος του Σέρβου τενίστα, Ραφαέλ Ναδάλ, επικρίνοντας το «τσίρκο», που στήθηκε.
Όχι πως ενδιαφέρει κανέναν, αλλά ο Τζόκοβιτς δεν μου «πάει» και το τένις δεν με ξενυχτάει. Πάντως, το αλαλούμ τα σπάει. Ο Τζόκο πήγε για δουλειά στην Αυστραλία και δεν θα γινόταν διπλωματικό επεισόδιο αν δεν ήταν ο Νο1 της παγκόσμιας αντισφαίρισης. Έχουν δοθεί 26 κατ’ εξαίρεση άδειες για το Australian Open, αλλά μόνο για τον «Νόλε», που έχει ζήτηση, γίνεται συζήτηση.
Ο φορέας που είναι υπεύθυνος για το τένις στην Αυστραλία φέρεται να είχε ενημερώσει τους τενίστες ότι μπορούσαν να εισέλθουν στη χώρα εάν τους τελευταίους έξι μήνες είχαν νοσήσει από Covid-19. Σε αυτό το έγγραφο βασίστηκε η ομάδα του Τζόκοβιτς για να συμπληρώσει τα δικαιολογητικά του, ώστε να ζητήσει βίζα.
Όμως, η «Tennis Australia» είχε ενημερωθεί από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση από τον περασμένο Νοέμβριο ότι δεν θα επιτρεπόταν η είσοδος σε ανεμβολίαστους, ακόμη κι αν είχαν νοσήσει. Τότε, γιατί είπε στον Σέρβο «ανοίξαμε και σε περιμένουμε»; Μη λέμε τα αυτονόητα. Το Australian Open είναι ό,τι είναι, ακριβώς επειδή συμμετέχουν τενίστες σαν τον Τζόκοβιτς. Για τα σερβίς ή τα σπιν τριτοδεύτερων, το έπαθλο δεν θα ήταν εκατομμύρια δολάρια. Αυτό είναι το σύστημα. Μας αρέσει; Δεν βλέπω και πολλούς πρόθυμους να αλλάξει των σπορ η τάξη.
Επιστροφή στην υπόθεση του ζάπλουτου, φιλάνθρωπου υπεραθλητή, που πιστεύει στη δύναμη που του προσφέρουν τα δέντρα όταν τα αγκαλιάζει και στον καθαρισμό του νερού με τη θετική σκέψη. Η πολιτεία της Βικτώριας και η διοργανώτρια αρχή έκαναν δεκτή την ιατρική του εξαίρεση, πλην η απόφασή τους ξεσήκωσε αντιδράσεις. Αναμενόμενη η δυσφορία του Αυστραλού πολίτη, που έμεινε τόσο καιρό σπίτι. Ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας, που το όνομά του δεν μπορούσε να θυμηθεί ο σύμμαχός του, Μπάιντεν, για την AUKUS συμφωνία, όταν άφησε στα κρύα του λουτρού τη Γαλλία, άδραξε την ευκαιρία -λίγους μήνες πριν τις εθνικές εκλογές- που του πρόσφερε του Νόλε η εμβολιαστική ανορθογραφία. «Ουδείς είναι υπεράνω των νόμων», «οι κανόνες ισχύουν για όλους» και άλλα τέτοια, που εκθειάστηκαν και τη χώρα των καγκουρό σε πρότυπο σοβαρής χώρας να ανυψώσουν βιάστηκαν.
Ομολογώ ότι αναγνωρίζω τη «σημασία του να είναι κανείς σοβαρός», με τον Όσκαρ Ουάιλντ οδηγό, αλλά σε αυτήν τη φαρσοκωμωδία περισσεύει η υποκρισία.
Γι’ αυτό, αφήστε με ήσυχη εις το πολύ μου χάλι με των προνομιούχων το κεφάλι, των μεγάλων λόγων τη σπατάλη και των θεσμών την παραζάλη.
