Η «Νέα Γάζα-Μόντε Κάρλο», που ονειρεύεται ο πρόεδρος Τραμπ πυροδοτεί ποικίλες αντιδράσεις σε όλον τον κόσμο.
Τα Ηνωμένα Έθνη απέρριψαν την ιδέα του προέδρου των ΗΠΑ, θεωρώντας ότι «οποιαδήποτε αναγκαστική μετακίνηση ανθρώπων ισοδυναμεί με εθνοκάθαρση».
Αλλά και οι ίδιοι οι σύμβουλοι του Ντόναλντ Τραμπ προσπαθούν τώρα να εκτονώσουν τις δηλώσεις του για την επανεγκατάσταση δύο εκατομμυρίων Παλαιστινίων και να μειώσουν την πιθανότητα στρατιωτικής επέμβασης των ΗΠΑ. «Οι Παλαιστίνιοι πρέπει να μετακινηθούν προσωρινά, μόνο για τη διαδικασία ανοικοδόμησης», είπε η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου.
Οσο για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή; Όπως πάντα … «στρουθοκάμηλος» απέναντι στις μεγάλες προκλήσεις. Κομισιόν. Οι Βρυξέλλες έδωσαν μια χλιαρή απάντηση στο σχέδιο του προέδρου των ΗΠΑ «Λάβαμε υπόψη τα σχόλια του προέδρου Τραμπ», δήλωσε εκπρόσωπος της ΕΕ.Πρόσθεσε, ευτυχώς, ότι « η ΕΕ παραμένει σταθερά προσηλωμένη στη λύση των δύο κρατών».
Εκεί πάντως που η «τρελή» ιδέα Τραμπ έγινε δεκτή με ενθουσιασμό, ήταν στο Ισραήλ. Την πρόταση του προέδρου των ΗΠΑ για απέλαση των κατοίκων της Γάζας υποστηρίζουν όλοι, από το κέντρο μέχρι τους Μεσσιανιστές υπερ-ορθόδοξους εθνικιστές. Το 82% των Ισραηλινών την επικροτεί και μόλις το 3% τη θεωρεί «ανήθικη».
Τα ακροδεξιά κόμματα αποκάλεσαν μάλιστα τον Αμερικανό πρόεδρο, «αγγελιαφόρο του Θεού» που θα «φέρει την αυγή μιας νέας μέρας για το Ισραήλ».
Αλλά ακόμη και η αντιπολίτευση χαρακτήρισε το σχέδιο του Τραμπ «δημιουργικό, πρωτότυπο και ενδιαφέρον».
Μόνο που η εφαρμογή ενός τέτοιου σχεδίου ισοδυναμεί με τρέλα. Προϋποθέτει την αναγκαστική εκκένωση των Παλαιστινίων, γιατί είναι σαφές ότι δεν θα υπάρξει οικειοθελής έξοδος, και αποδοχή των προσφύγων από την Αίγυπτο, την Ιορδανία ή άλλες χώρες.
Αλλά πώς είναι δυνατό να απελαθούν δύο εκατομμύρια άνθρωποι ή λίγο λιγότεροι, σε άλλη χώρα; Με στρατιωτικά μέσα, από αμερικανούς πεζοναύτες και τα ισραηλινά στρατεύματα;
Η απέλαση δεν θα στερούσε μόνο από τους Παλαιστίνιους το δικαίωμα να αποκτήσουν μια ανεξάρτητη πατρίδα. Θα έβρισκε το Ισραήλ περικυκλωμένο από ακόμη πιο εχθρικές, γειτονικές αραβικές χώρες, στις οποίες η κοινή γνώμη δεν μπορούσε να δεχτεί την απέλαση των κατοίκων της Λωρίδας. Θα μπορούσε να προκαλέσει φονταμενταλιστική αναζωπύρωση σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Επομένως, παραδόξως, το Ισραήλ θα μπορούσε να βρεθεί περικυκλωμένο από γειτονικές χώρες που θα είναι πιο εχθρικές.
Μεγαλύτερη αστάθεια
Ο κίνδυνος, εν ολίγοις, θα ήταν να δημιουργηθεί μια ακόμη πιο ασταθής περιοχή από ό,τι σήμερα, για το Ισραήλ. Υπονομεύοντας τη δυνατότητα εξομάλυνσης των σχέσεων με τις γειτονικές χώρες, ξεκινώντας από τη Σαουδική Αραβία, η οποία στην πραγματικότητα έχει ήδη αρνηθεί την πρόσκληση για επίτευξη συμφωνίας εάν δεν δημιουργηθεί ένα παλαιστινιακό κράτος.
Αλλά ας πούμε ότι η Ιορδανία, η Αίγυπτος και άλλες χώρες, δέχονται τους κατοίκους της Γάζας, παρά τον κίνδυνο να αποτελέσουν «κοινωνική βόμβα» στα θεμέλια των δύο καθεστώτων. Το πρόβλημα δεν είναι να λάβουν οικονομική βοήθεια για να το κάνουν. Είναι ο αντίκτυπος και οι συνέπειες που θα υπάρξουν.
Εάν η Ιορδανία, ο μισός πληθυσμός της οποίας είναι Παλαιστίνιοι, θα γινόταν… παλαιστινιακό κράτος. Και το Ισραήλ θα βρισκόταν στα σύνορά του με το παλαιστινιακό πρόβλημα, ενισχυμένο από μια κρατική διάσταση.
Απλά σκεφτείτε τις αλλαγές που συνέβησαν στον Λίβανο, τη Συρία και την Ιορδανία στα τέλη της δεκαετίας του 1970 με την αναγκαστική απέλαση των Παλαιστινίων προσφύγων. Οι Παλαιστίνιοι και ως πρόσφυγες, έχουν ισχυρή εθνική ταυτότητα. Είναι ένα έθνος που πολιτιστικά και πολιτικά επιδιώκει την ανεξαρτησία του. Και είναι αποφασισμένοι να μην υποστούν τη μοίρα των Κούρδων μετά το 1920.
