«Δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη και ασφάλεια στην Ευρώπη χωρίς τους Ευρωπαίους και χωρίς να τις διαπραγματευτούν οι Ευρωπαίοι», τόνισε ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, αναφερόμενος στις σχετικές εξαγγελίες του Αμερικανού προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ.
Δύο παρατηρήσεις στον Γάλλο πρόεδρο. Πρώτον, οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν ρωτήθηκαν όταν οι ΗΠΑ άναψαν το φιτίλι του πολέμου στην Ουκρανία με την επέκταση του ΝΑΤΟ, κίνηση που είχε επικρίνει μέχρι και ο Κίσινγκερ, άρα γιατί να ρωτηθούν σχετικά με την ειρηνευτική διαδικασία;
Δεύτερον, στην υποτιθέμενη περίπτωση που ερωτηθούν οι Ευρωπαίοι, μέχρι να δώσουν την απάντησή τους θα περάσει τόσος χρόνος, που οι ΗΠΑ και η Ρωσία θα έχουν κλείσει ή… ανοίξει το θέμα και στις Βρυξέλλες ακόμα θα… συζητούν. Ο λόγος είναι πως καθένας από τους «27» έχει δική του πολιτική στο συγκεκριμένο ζήτημα, λόγω του βάρους που σημαίνει το εμπάργκο στα ρωσικά ενεργειακά προϊόντα, του κόστους της κοινοτικής βοήθειας προς την Ουκρανία και των ευρύτερων συμμαχιών που επιδιώκει. Επιπρόσθετα, οι Βρυξέλλες είχαν ταυτιστεί (αρχικά αναγκαστικά) με την πολιτική του Τζο Μπάιντεν και πάνω που είχαν αρχίσει να την αποδέχονται και να επενδύουν σε αυτή, δείχνει να αλλάζει δραματικά, μια εξέλιξη που ζαλίζει τους Ευρωπαίους. Ακόμη ένα δύσκολο ερώτημα: Έχουμε αναρωτηθεί ποιο πρόσωπο θα μπορούσε να συμμετάσχει σε αυτές τις συνομιλίες;
Τρία χρόνια τώρα, οι Ευρωπαίοι δεν κατάφεραν να αναπτύξουν μια πρωτοβουλία ειρήνευσης για να λήξει ένας πόλεμος που μαίνεται στα σύνορα της Ε.Ε., με τεράστιο ενεργειακό και οικονομικό κόστος για όλες τις χώρες της.
Με την αδυναμία τους… κατάφεραν να αναθέσουν στον εαυτό τους και στην Ευρωπαϊκή Ένωση τον ρόλο του κομπάρσου και του απλού παρατηρητή των διεθνών εξελίξεων.
Το χειρότερο είναι πως αυτόν τον ρόλο του κομπάρσου, που επιφύλαξαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες για τον εαυτό τους και την Ε.Ε., τον… αναγνωρίζουν και τον σέβονται οι Αμερικανοί.
Και δεν μας ρωτάνε για σοβαρά ζητήματα…
