Κάθε αρνάκι απ’ το ποδαράκι του κρέμεται. Έχουμε ατομική ευθύνη. Και γι’ αυτά που κάνουμε, και γι’ αυτά που δεν κάνουμε.
Έχουμε ατομική ευθύνη. Και για αυτά που λέμε, και γι’ αυτά που δεν. Με την επίκληση κάθε δικαιολογίας. Η δουλειά, η οικογένεια, η κυρίαρχη άποψη, δεν είχα άλλο δρόμο, εγώ θα αλλάξω τον κόσμο…
Μόνος/η. Οι σταθερές του φόβου δεν είναι παραπεταμένες, όταν αρνείσαι να συμβαδίσεις με τους πολλούς.
Η σταθερά του φόβου είναι ισχυρή, μα υπάρχει και η μεταβλητή της ντροπής. Πόσο ντρέπεσαι προφάσεις να καταδέχεσαι, όταν ξέρεις…
Η Πάμελα Χέμφιλ συμμετείχε στην εισβολή στο Καπιτώλιο στις 6 Ιανουαρίου 2021 με κάποιους γυμνόστηθους με κέρατα, QAnonιστές, νοσταλγούς της εποχής Βορείων και Νοτίων κι άλλα παλιόπαιδα ατίθασα.
Η Πάμελα Χέμφιλ δήλωσε ένοχη, «επειδή ήμουν ένοχη», καταδικάστηκε σε 60 ημέρες φυλάκιση -προφανώς για παράνομη είσοδο μόνο- κι αρνήθηκε το προεδρικό συγχωροχάρτι. «Κάναμε λάθος εκείνη την ημέρα, παραβιάσαμε τον νόμο…», δήλωσε στο BBC.
Από τους περίπου 1.500 κατηγορούμενους ήταν η μόνη που αποκόπηκε από το περιβάλλον της χάρης. Στη λάθος πλευρά.
Λάθος άνθρωποι, λάθος κόσμος. Σε μια ηλικία λάθος, άκουσα, καθώς η κ. Χέμφιλ από το Αϊντάχο είναι 71 χρονών. Σοβαρά; Σε ποια ηλικία γερνάς; Μπορεί να γεννηθείς και γέρος κι ένα «όχι» να μην αξιώθηκες σε τούτο το μέρος.
Η γιαγιά δεν θέλει χάρη. Δεν τη χρειάζεται, γιατί ξέρει. Ήταν εκεί. Πότε εμφανίστηκαν οι ρωγμές στον τοίχο της… Υποθέτω δεν έγινε μεμιάς. Μία χαραγματιά, μία εγκοπή κι άλλη κι άλλη. Και ο τοίχος δεν είναι τόσο σταθερός όσο αφέθηκες να πιστέψεις. Υπάρχει λάθος. Έκανες λάθος με πάθος.
Μα, σου λένε ότι δεν πειράζει, βάλ’ τα σ’ άλλη σειρά στο κεφάλι, το γεγονός μπορεί και να αλλάζει, το παρελθόν χτυπιέται και ύστερα αποκάνει.
Όχι, δεν θα βρεις στην ανεστραμμένη πραγματικότητα λιμάνι.
