Ο Όλαφ Σολτς επισκέφθηκε χθες τον Εμανουέλ Μακρόν- πιθανότατα για τελευταία φορά- στο Μέγαρο των Ηλυσίων.
Ο επίσημος λόγος για τη συνάντηση ήταν η 62η επέτειος της Γαλλογερμανικής Συνθήκης Φιλίας που υπογράφηκε στις 22 Ιανουαρίου 1963 από τον τότε Καγκελάριο Κόνραντ Αντενάουερ και τον Γάλλο Πρόεδρο, Σαρλ ντε Γκολ. «Είμαι πολύ χαρούμενος, αγαπητέ Όλαφ, που μπορώ να περάσω αυτή τη μέρα μαζί σου», διαβεβαίωσε ο Μακρόν
Η επίσκεψη του Καγκελαρίου στον Γάλλο Πρόεδρο ήταν πάντως στο χαμηλότερο επίπεδο βάσει του γαλλικού πρωτοκόλλου. Ήταν απλώς ένα μεσημεριανό γεύμα μιας ώρας, που στο Παρίσι, από άποψη χρoνικής διάρκειας, ήταν σαν ένα «σνακ στα όρθια», όπως γράφουν πικρόχολα κάποιες γερμανικές εφημερίδες.
Αλλά και στην καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε, δεν υπήρξαν ερωτήσεις: Bonjour et adieu, που θα έλεγαν και οι Γάλλοι.
Δυστυχώς, είναι κάποια μικρά πράγματα που μπορούν να κρίνουν τη σημασία των πολιτικών συναντήσεων.
Ο Σολτς θα είναι παρελθόν μια για πάντα στην πολιτική ζωή της Γερμανίας, μετά τις εκλογές που θα γίνουν σε ένα μήνα. Τα σταθερά καταστροφικά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις για τον ίδιο τον καγκελάριο και το κόμμα του, προκαλούν ειρωνικά χαμόγελα στο Παρίσι και στις Βρυξέλλες. «Τι μπορεί ακόμα να κάνει αυτός ο άνθρωπος;», ρωτούν πολλοί.
Αλλά και τον Μακρόν τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Είναι πρόεδρος με ημερομηνία λήξης. Αφού έβαλε τη χώρα του σε περιπέτειες , προκηρύσσοντας πέρυσι πρόωρες εκλογές, τώρα δεν έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία και ο τέταρτος κατά σειρά πρωθυπουργός του, Φρανσουά Μπαϊρού, οφείλει την παραμονή του στην εξουσία μόνο στους ακροδεξιούς εθνικιστές της Μαρίν Λεπέν και ένα διχασμένο αριστερό μπλοκ.
Την ώρα που ο νέος Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ επελαύνει σε όλα τα μέτωπα, ο παραδοσιακός γαλλογερμανικός άξονας κυβερνάται από δύο «κουτσές πάπιες».
Τι θα έλεγαν αν ζούσαν σήμερα ο Αντενάουερ και ο ντε Γκολ ; Μάλλον θα τραβούσαν τα μαλλιά τους…
