Υπάρχουν προβλήματα, εμπλοκές, δυσλειτουργίες, ολιγωρίες. «Υπάρχουν διάφορες αντιλήψεις και συνήθειες οι οποίες επικρατούν σε διάφορες τοπικές κοινωνίες, σε διάφορες υπηρεσίες». Αλλά υπάρχει πάντα και ένας πρωθυπουργός που δίνει τη λύση.
Δεν μιλάμε για το πρωθυπουργοκεντρικό μοντέλο, αλλά για την εικόνα της διακυβέρνησης με «εντολή πρωθυπουργού».
Σύμφωνα με πληροφορίες του Αθηναϊκού – Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων, η αντικατάσταση της Αστυνομικής Διεύθυνσης Χανίων με αξιωματικούς που θα προέρχονται από την Αθήνα, στον απόηχο του τραγικού τροχαίου με θύμα έναν 22άχρονο, γίνεται κατόπιν εντολής πρωθυπουργού.
Δεν αμφισβητώ το πρωθυπουργικό ενδιαφέρον, πρωτίστως το ανθρώπινο. Αναρωτιέμαι, όμως, αν αυτό πρέπει ν’ αποτελεί και ένα κομμάτι της επικοινωνιακής προπαγάνδας. «Με εντολή πρωθυπουργού» ή «ο πρωθυπουργός ασχολήθηκε προσωπικά»… Έτσι, διοικείται η χώρα;
Αν ο πρωθυπουργός, ο εκάστοτε πρωθυπουργός, ασχολείται ή εμφανίζεται να ασχολείται με τα πάντα από το «πανοπτικόν» της προεδρίας, το μόνο που επιτυγχάνει είναι να μην έχει νόημα κάθε επιμέρους κομμάτι του συστήματος, που αναλώνεται σε δηλώσεις κυριαρχικότητας στον χώρο. Αν ο πρωθυπουργός, ο νυν, ο πρώην και ο επόμενος, καταγίνεται από το Χ θέμα της επικαιρότητας μέχρι το Υ μιας επαγγελματικής τάξης, τα επιτελικά δεν είναι εντάξει.
Χωρίς προσωπική ενασχόληση πρωθυπουργού, δηλαδή, οι θολωμένοι από το πιοτό στη λεβεντογέννα και αλλού θα αφήνονται από τα όργανα της τάξης με το πόδι στο γκάζι, γιατί κάποιοι οδηγούν έτσι, κι αυτός ήταν και σε πολυτελές αμάξι, και πού να μπλέκεις και να βγάλεις άκρη;
Αντιλαμβάνομαι ότι η καταγωγή του επικεφαλής της κυβέρνησης μετράει, ώστε να περάσει το μήνυμα ότι κούπες σπάει, το πολιτικό κόστος δεν τον κρατάει.
Να ξηλωθεί ο συντοπίτης αξιωματικός, καμία αντίρρηση. Η a la carte αστυνόμευση θα γνωρίσει ύφεση; Υπάρχουν ή καλλιεργούνται γνώρες, που δημιουργούν αυτόνομες χώρες.
