Κάθε χρόνο, στο υπουργείο Εργασίας, κάνουν μια μίνι – ανασκόπηση της χρονιάς που τελειώνει. Και κάθε χρόνο διαπιστώνουν ότι υπάρχουν κενά, που πρέπει να καλυφθούν.
Μόνο που σε κάποιες περιπτώσεις, ο «μποναμάς» για την επόμενη χρονιά, δηλαδή για το 2025, κρατάει από παλιά, πολύ παλιά. Απλώς ανανεώνεται χρόνο με τον χρόνο. Χωρίς να καλύπτεται το κενό, χωρίς να διορθώνεται το πρόβλημα, απλώς μεταφέρεται για το νέο έτος. Το όποιο νέο έτος…
Έτσι θα γίνει και φέτος. Το πρόβλημα, ας πούμε, με τις συντάξεις χηρείας, είναι ένας μόνιμος «μποναμάς» που ακολουθεί την εκάστοτε πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εργασίας, από το 2021 και μετά. «Δημιουργός» θα μπορούσε να καυχηθεί ότι είναι ο Γιάννης Βρούτσης, μια μάλλον… εμβληματική μορφή για το Υπουργείο. Άλλωστε είναι ο μόνος Υπουργός που διετέλεσε δύο φορές στο συγκεκριμένο θώκο. Τόσο επί εποχής μνημονίων, όσο και μεταγενέστερα. Έφτιαξε λοιπόν το συγκεκριμένο «δωράκι» για να το… απολαμβάνουν οι υπόλοιποι που τον διαδέχτηκαν.
Τι κρύβεται στο… δωράκι; Μα φυσικά μείωση χιλιάδων συντάξεων χηρείας και αναδρομικά ποσά που πρέπει να επιστρέψουν οι ίδιοι οι συνταξιούχοι στα Δημόσια Ταμεία! Μιλάμε για τέτοια επιτυχία, που κάθε χρόνο το εν λόγω «δώρο» αυξάνει τόσο τους δικαιούχους, όσο και τα ποσά που οφείλονται ή που πρέπει να περικοπούν.
Όπως είναι φυσικό και επόμενο, κανείς από τους διαδόχους του κ. Βρούτση, δεν θέλησε να ανοίξει το συγκεκριμένο δώρο. Απλώς, ως μποναμά, το προωθούσε στον επόμενο. Από τον Κωστή Χατζηδάκη, το «δωράκι» μεταφέρθηκε στον Άδωνι Γεωργιάδη και από εκεί στην Νίκη Κεραμέως. Την Δόμνα Μιχαηλίδου δεν την περιλαμβάνουμε στη συγκεκριμένη λίστα, αφού δεν πρόλαβε να αλλάξει χρόνο ως υπουργός Εργασίας. Ανέλαβε αρχές Ιανουαρίου και παρέδωσε τον Ιούλιο της χρονιάς που αποχαιρετούμε σε λίγες μέρες. Βέβαια, θα μπορούσε και εκείνη να ανοίξει το συγκεκριμένο «δώρο» αλλά μάλλον το απέφυγε διακριτικά…
Το τι θα πράξει η κυρία Κεραμέως, θα φανεί εντός του 2025. Θεωρούμε μάλλον απίθανο να έχει τέτοια περιέργεια, ώστε να ανοίξει το «δωράκι» που απέφυγαν επιμελώς τέσσερις προκάτοχοί της. Εκτός εάν του βάλει ένα περιτύλιγμα «κοινωνικής δικαιοσύνης», μια… κορδελίτσα επικοινωνιακού τύπου, που με φαντεζί χρώματα θα κρύβει επιμελώς το περιεχόμενο. Λίγο δύσκολο να επιτευχθεί το εγχείρημα, αλλά τίποτα δεν αποκλείεται. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι υπάρχουν «φωνές» στην Σταδίου 29, που θέλουν εδώ και μία διετία να τακτοποιήσουν την παραφωνία. Βαρέθηκαν να μεταφέρουν το συγκεκριμένο «δωράκι» από έτος σε έτος! Καταντάει κουραστικό.
Τώρα, πώς θα το εισπράξουν το εν λόγω «δώρο» οι ίδιοι οι δικαιούχοι συντάξεων χηρείας, αυτό ουδόλως απασχολεί τους θιασώτες της «σκληρής και αμείλικτης» στάσης των περικοπών. Αυτό ονομάζεται «πολιτικό κόστος» και αποτελεί τον κύριο λόγο που όλοι οι υπουργοί Εργασίας, από το 2020 και μετά, απέφυγαν να ανοίξουν το συγκεκριμένο δωράκι. Μέχρι να «σκάσει» στα χέρια κάποιου και να ανοίξει μόνο του…
