Την περασμένη εβδομάδα, στις 10 Δεκεμβρίου, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός δήλωσε πως «έχει συμβεί εδώ ένας σεισμός που δεν είχε γίνει τα εκατό χρόνια από τη συμφωνία Σάικς-Πικό, που όρισε τα σύνορα στη Μέση Ανατολή και τώρα (στη Συρία) αλλάζει την πραγματικότητα».
Αυτές οι χώρες δεν θα είναι ποτέ ξανά αυτό που ήταν; Η Μέση Ανατολή δεν θα είναι όπως εμφανίζεται στους χάρτες; Τα σύνορα σε αυτή την περιοχή έχουν σημασία μικρή; Η Συρία, το Ιράκ και η Λιβύη έχουν ήδη καταλήξει χώρες μόνον κατ’ όνομα. Επιστροφή στη Μέση Ανατολή που υπήρχε πριν από τη Συμφωνία του 1916.
Θα προκληθούν ρωγμές και στην πολυμερή Συνθήκη της Λωζάννης, μία δέσμη διεθνών συνθηκών και άλλων πράξεων, που συνδέεται μ’ αυτό που συμβαίνει στη Συρία, το Ιράκ, τη Λιβύη, υπάρχει πρόβλεψη για την Κύπρο, φυσικά και για τα ελληνοτουρκικά;
Αν έχω καταλάβει καλά, ο Μαρκ Σάικς και ο Φρανσουά Ζορζ-Πικό, που χώρισαν σε σφαίρες επιρροής τα εδάφη που ανήκαν στην άλλοτε κραταιά Οθωμανική Αυτοκρατορία, είχαν ως στόχο να μη γίνει η περιοχή πεδίο αντιπαράθεσης των δύο μεγάλων δυνάμεων, Βρετανίας και Γαλλίας. Δεν έγινε. Η μοιρασιά το απέτρεψε. Η αποτυχία στους λαούς της Μέσης Ανατολής έμεινε, με βάση τον κανόνα της βίαιης πάλης για κυριαρχία, που τροφοδοτούνταν από την Ιστορία, τη θρησκεία, τοπικούς και φυλετικούς δεσμούς, την ηγεσία, τις ανεκπλήρωτες εθνικές φιλοδοξίες των Κούρδων και το ανεπίλυτο Παλαιστινιακό.
Εκατό και πλέον χρόνια μετά, οι ευρωπαϊκές δυνάμεις είναι θεατές. Η Συρία θα γίνει διπλωματικό όπλο για μια συμφωνία με τη Ρωσία σε σχέση με την Ουκρανία και κυρίως ένα πεδίο μάχης, καθόλου φτηνό, μεταξύ επίδοξων ιδιοκτητών και καταπατητών. «Οι προτεραιότητες της Τουρκίας θα ληφθούν υπόψη στην ανασυγκρότηση της Συρίας… Η νίκη δεν είναι μόνο νίκη του συριακού λαού αλλά και του τουρκικού». Ο ηγέτης της οργάνωσης Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σαμ, Άμπου Μοχάμαντ αλ Τζολάνι, που τον αγάπησαν οι Δυτικοί μάνι μάνι, βρήκε λιμάνι.
Φυσικά, το Ισραήλ δεν χάνει. Εποχή ευκαιριών για κάποιους έχει σημάνει.
