Παραφράζοντας τον Κοκτώ τολμώ να πω ότι πρέπει να πιστεύουμε στην κακοτυχία. Πώς αλλιώς να εξηγήσουμε την αποτυχία.
Στο πρώτο δρομολόγιο εκτροχιάστηκε ο «Μουτζούρης», στο Πήλιο το περασμένο Σάββατο. Δεν υπήρξε ευτυχώς κανένας τραυματισμός, υπάρχει, όμως, προβληματισμός. «Όλο το τροχαίο υλικό είχε πρόσφατα συντηρηθεί και τις προηγούμενες ημέρες έγιναν επιτυχώς οι προβλεπόμενες δοκιμές, με την παρουσία και προσωπικού της HELLENIC TRAIN, χωρίς να διαπιστωθεί το παραμικρό πρόβλημα». Έτσι, είναι τα προβλήματα, πέφτουν ξαφνικά σαν βράχος (;) και απασχολούν μετά τις αρχές, δικαστικές και διοικητικές, για να εντοπίσουν πιθανό λάθος.
Λάθος; «Μία στα 100.000 χρόνια είναι η πιθανότητα αστοχίας του συστήματος στο μετρό Θεσσαλονίκης», διαβεβαίωνε ο αρμόδιος υφυπουργός προ μηνός και μετά την ακινητοποίηση συρμού το Σάββατο και τον μικρό περίπατο των επιβατών στη σήραγγα, μπορούμε να ησυχάσουμε για τα επόμενα 99.999 χρόνια.
Καλού-κακού διενεργείται προκαταρκτική εξέταση κι επ’ αυτού, αν και φάνηκε ότι οι δικλίδες ασφαλείας λειτουργούν. Ωστόσο, τι θα συνέβαινε αν μεταξύ των επιβατών ήταν άτομο σε αμαξίδιο;
Πιστεύεις στην κακοτυχία; Μέσα σε 6,30 ώρες, τρία στα τρία τρενάκια της αστοχίας. Το βράδυ του Σαββάτου σε γνωστό λούνα παρκ στη Αττική έπεσε η γεννήτρια που τροφοδοτούσε με ρεύμα μηχάνημα, με αποτέλεσμα να βρεθούν εγκλωβισμένα παιδιά για τουλάχιστον 15-20 λεπτά στον αέρα.
Τι μέρα… Πιστεύεις στο «μάτι», κι ας είσαι στου ορθολογισμού το άτι; Μήπως πιστεύεις ότι φαινόταν κάτι, ήδη από την έναρξη λειτουργίας του σιδηροδρόμου τον Φεβρουάριο του 1869, «απ’ Αθηνών εις Πειραιά»; Ξυλοδαρμοί μεταξύ των επισήμων στα εγκαίνια για τις θέσεις και ο πανηγυρικός εκφωνείται όχι από τον αρμόδιο για τις μεταφορές υπουργό, αλλά από τον Δικαιοσύνης.
Μέχρι να ακουστεί το πρώτο σφύριγμα της ατμομηχανής, πέρασαν 34 χρόνια από τη στιγμή που συζητήθηκε η κατασκευή κι ένα μήνα μετά τα εορταστικά (4 Απριλίου 1869) βγήκε από τις ράγες. Χωρίς ευτυχώς θύματα.
