Ο Μαρκ Ρούτε, γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, καλεί την Ευρώπη να υιοθετήσει μια «πολεμική νοοτροπία».
Σύμφωνα με τον Ρούτε, ο Βλαντιμίρ Πούτιν θέλει όχι μόνο να «σβήσει την Ουκρανία από τον χάρτη» αλλά οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για την πιθανότητα η Ρωσία να χρησιμοποιήσει «σμήνη drones» στην Ευρώπη, όπως κάνει ήδη στην Ουκρανία με θανατηφόρες συνέπειες.
Γι’ αυτό – λέει ο ΓΓ του ΝΑΤΟ– η Ευρώπη πρέπει να αυξήσει σημαντικά τις αμυντικές δαπάνες-κατά 3% ως το 2030.
Είναι μια αφήγηση που δεν είναι καινούργια, αλλά εκφράζεται από βασικούς πρωταγωνιστές σε επίπεδο ΝΑΤΟ και ΕΕ.
Ο Ρούτε το έκανε με άκομψο τρόπο: το να λέει στους ευρωπαίους πολίτες ότι πρέπει να ξοδεύουν περισσότερα για όπλα παρά για δημόσιες πολιτικές, υπερβαίνει κατά πολύ τα προνόμια του ΓΓ της Ατλαντικής Συμμαχίας.
Οικονομικά και κοινωνικά πρόκειται για μια μη βιώσιμη τρέλα που υποστηρίζει το «Κόμμα του Πολέμου», παίζοντας με τον φόβο μιας επικείμενης και αναπόφευκτης σύρραξης. Λέγοντας πώς δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε να λέμε ότι τα χρήματα για εξοπλισμούς αφαιρούνται από το κράτος , υγειονομική περίθαλψη, την εκπαίδευση.
Ψυχολογική τρομοκρατία
Πρόκειται για μια ψυχολογική τρομοκρατία, ειδικά σε μια περίοδο που η Ευρώπη δεν μπορεί να εξασφαλίσει ούτε καν μια αναιμική ανάπτυξη και μένει όλο και πιο πολύ πίσω, σε ανταγωνιστικότητα από την Αμερική και την Κίνα.
Όταν ήδη, οι αμυντικές δαπάνες στην Ευρώπη έχουν αυξηθεί κατακόρυφα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αντιμετωπίζει ωστόσο το ζήτημα του πολέμου στην πολυπλοκότητά του.
Η Ευρώπη έχει πρόβλημα βιωσιμότητας, ακόμη και για την αμυντική της προσπάθεια. Δεν υπάρχουν αρκετές εταιρείες για να χειριστούν την παραγωγή όπλων και πυρομαχικών. Και το κόστος είναι απίστευτα υψηλότερο από ό,τι στη Ρωσία.
Η Ευρώπη έχει διαρθρωτικά προβλήματα και πολλά από τα αμυντικά κενά καλύπτονται με συμβάσεις που έχουν υπογραφεί με την αμερικανική πολεμική βιομηχανία.
Σίγουρα, αν οι ΗΠΑ εγκαταλείψουν την Ευρώπη, αφήνοντας την Ουκρανία στη μοίρα της- όπως προειδοποιεί ο Τραμπ-η ΕΕ θα βρίσκεται μόνη της, αντιμέτωπη με μια σειρά περιστάσεων για τις οποίες δεν ξέρει τι να κάνει χωρίς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά, η αγορά όπλων από μόνη της δεν μπορεί να είναι αρκετή για να λύσει τα προβλήματα ασφάλειας της Ευρώπης.
Αυτοσχέδιες διακηρύξεις
Βλέπουμε τους Ευρωπαίους ηγέτες, να πυροδοτούν όμως κατά το δοκούν τη συζήτηση, με αυτοσχέδιες διακηρύξεις, λειτουργικές ως προπαγάνδα, αλλά όχι ως αποτέλεσμα μιας σε βάθος ανάλυσης της κατάστασης.
Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν δίνει -για παράδειγμα-τη δική του εκδοχή για το πώς θα έπρεπε να είναι μια δύναμη , που θα διατηρήσει μια πιθανή κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία, αποτελούμενη από 40.000 στρατιώτες.
Γιατί 40.000 και όχι 60.000 ; Ο Μακρόν συνηθίζει να κάνει δηλώσεις για λογαριασμό όλων, όταν δεν μπορεί καν να επιβάλει την άποψή του στην ίδια τη Γαλλία!
Ο Γάλλος πρόεδρος αντιμετωπίζει μια τόσο λεπτή κατάσταση όπως η ουκρανική, μιλώντας για Ευρωπαίους στρατιώτες σε ειρηνευτική αποστολή, ξεχνώντας ότι οι Ρώσοι δεν θέλουν στρατιώτες του ΝΑΤΟ στο ουκρανικό έδαφος.
Κάποτε, η διατήρηση της ειρήνης μπορούσε να γίνει μόνο υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών. Τώρα ο ΟΗΕ είναι δυστυχώς σε κρίση, αλλά αυτή τη φορά ίσως είναι σκόπιμο να γίνει μια αναφορά σε αυτόν τον οργανισμό.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν υπάρχει κοινή ατζέντα. Δεν υπάρχει πλέον μια αξιόπιστη αφήγηση αλλά μόνο συνθήματα, χωρίς να συνδέονται με σοβαρές αναλύσεις.
Ίσως θα ήταν ευκαιρία κάποιοι ηγέτες να αναζητήσουν ένα «ευρωπαϊκό τραπέζι έκτακτης ανάγκης» . Ένα έκτακτο συνέδριο όπου θα συζητηθεί σοβαρά το θέμα του πολέμου και της ειρήνης. Ίσως θα μπορούσε να το προτείνει η Ελλάδα αυτό, για να δείξει πώς δεν είναι «φτωχός συγγενής» της Ευρώπης.
