Δεν πάνε μέρες που 41χρονος, πατέρας πέντε παιδιών από τα Χανιά, καταδικάστηκε -κεκλεισμένων των θυρών, χωρίς αναγνώριση ελαφρυντικών- από Μικτό Ορκωτό Εφετείο σε ισόβια κάθειρξη συν 30 χρόνια για τους συστηματικούς βιασμούς των δύο μικρότερων θυγατέρων του.
Στο εδώλιο σύρθηκε από τη μάνα του. Αυτή, προ διετίας διάβασε τα σημάδια κι έπεισε τις εγγονές να καταγγείλουν τη ζωή με τον μπαμπά. Πράξεις δηλητήριο, βιασμούς με και χωρίς σωματική βία, χωρίς συναίνεση άπαξ και κατά συρροή, κατάχρηση σε ασέλγεια ανηλίκων κάτω των 14 ετών κατά συρροή και γενετήσια πράξη μεταξύ συγγενών από ανιόντα συγγενή εξ αίματος, κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση.
Εκεί ήταν μία μάνα. Η μάνα του δράστη, που έκανε κάτι.
Προ οκταετίας στην Πάτρα, άλλη μάνα φυλακίστηκε, γιατί με τις πράξεις της το παιδί της χάραξε. Για τον πατέρα που ασελγούσε στις δύο κόρες του και εξανάγκαζε το γιο του σε ερωτική συνεύρεση με τη μητέρα του, όσο εκείνος παρακολουθούσε, η πρωτόδικη ποινή φυλάκισης παρέμεινε στα 123 χρόνια. Για τη μητέρα, που στην υπόθεση εμφανίζεται τόσο ως θύτης όσο και θύμα, η πρωτόδικη ποινή φυλάκισης 103 ετών μειώθηκε στα 74, λόγω ένδειξης μεταμέλειας.
Στην ειρκτή βρέθηκαν οι γονείς, όταν η μία κόρη μίλησε σε οικείο πρόσωπο για το ακραίο που έμοιαζε απίστευτο. Οι γείτονες δήλωσαν ότι δεν είχαν καταλάβει τίποτα, επικαλούμενοι και την υψηλή δενδροφύτευση στην κατοικία του εγκλήματος. Στην οδό για τα παιδιά έγραφε μόνα. Επικίνδυνη λέξη.
Επικίνδυνες σκέψεις έρχονται στο νου, όσο γίνονται ΕΔΕ και έρευνες για κάθε «εποχή στην κόλαση». Όπως και σήμερα. «Δεν μπορεί να συμβαίνει. Δεν είναι δυνατό», ακούω και διαβάζω διαρκώς.
Είναι φρικτό, επειδή αφέθηκε να συμβαίνει. Mια, δυο, τρεις ενδείξεις, ένα σωρό καταγγελίες για βία, μια πτώση, κάτι εκπτώσεις, πόσα ακόμη να τεντώσεις…
