Η Μαρίν Λεπέν πάτησε το «κουμπί», η πτώση της κυβέρνησης Μπαρνιέ μπορεί πλέον να είναι θέμα ωρών και οι αγορές στέλνουν ήδη το κόστος δανεισμού της Γαλλίας στα ύψη, φλερτάροντας με την «τέλεια καταιγίδα».
Μπορεί, όμως, τελικά η Γαλλία να γίνει η «νέα Ελλάδα»; Να βυθιστεί σε μια ολοκληρωτική κρίση χρέους, παρασύροντας ταυτόχρονα στο χάος ολόκληρη την Ευρωζώνη;
Μια ψύχραιμη, πρώτη ανάλυση λέει πως δεν μπορεί. Η Γαλλία, θυμίζει το Bloomberg, είναι η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης, έχει τη στήριξη των Βρυξελλών κι έχει θεσμούς που μπορούν να διαχειριστούν ακόμη κι ένα χάος διακυβέρνησης. Επιπλέον, ουδείς πιστεύει ότι η ΕΚΤ θα μείνει απαθής να παρακολουθεί απλώς την πτώση της ευρωπαϊκής Βαστίλης. Ήτοι από το Παρίσι και τη Φραγκφούρτη έως τη Ρώμη πολλοί ποντάρουν ήδη τα λεφτά τους στο «whatever it takes» της Κριστίν Λαγκάρντ.
Μια δεύτερη ανάγνωση, όμως, λέει πως όλα μπορεί να συμβούν. Είναι η ανάγνωση που θυμίζει ότι η Γαλλία έχει να αποπληρώσει το 2025 χρέος 350 δισεκατομμυρίων ευρώ, το οποίο διακρατούν κυρίως ξένοι επενδυτές και αντιμετωπίζει πληρωμές τόκων ύψους 40 δισεκατομμυρίων ευρώ που αντιστοιχούν στο μέγεθος του αμυντικού της προϋπολογισμού.
Η ίδια ανάλυση θεωρεί ότι η σημερινή κρίση έχει δομικά χαρακτηριστικά, δεν οφείλεται στο πολιτικό power game πέριξ των Ηλυσίων και οι ρίζες της βρίσκονται στην επταετή δημοσιονομική πολιτική Μακρόν.
«Ο βασικός λόγος πίσω από την κρίση που βλέπουμε σήμερα είναι οι ακάλυπτες επιταγές των φόρων που μείωσε ο Μακρόν» λέει ο οικονομολόγος της Oxford Economics Λεό Μπαρινκού.
Οι μειώσεις αυτές, κυρίως υπέρ των επιχειρήσεων και της πλούσιας γαλλικής ελίτ, αθροίζονται στα 65 δισ. ευρώ από το 2017 μέχρι σήμερα και δεν καλύφθηκαν ποτέ από αντίστοιχες περικοπές δαπανών. Το αποτέλεσμα ήταν να εκτιναχθεί το γαλλικό έλλειμμα στο 6%.
Ο επικεφαλής οικονομολόγος της Capital Economics Άντριου Κένινγκχαμ δείχνει ως ένα ακόμη βαθύ, δομικό πρόβλημα για τη Γαλλία το συνταξιοδοτικό. «Η συνταξιοδοτική δαπάνη», λέει, «φθάνει στο 15% του ΑΕΠ» και, επιπλέον, «η Γαλλία έχει μια πολιτική κουλτούρα που κάνει εξαιρετικά δύσκολες τις όποιες περικοπές δαπανών».
Το 2009, στην αρχή της κρίσης, η συνταξιοδοτική δαπάνη στην Ελλάδα βρισκόταν στο 13,5%. Και οι επόμενες μέρες θα δείξουν εάν οι ομοιότητες σταματούν, ή όχι, εδώ…
