Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Περιπλοκή στο χάος της Μέσης Ανατολής με τη θρησκευτική έκρηξη ανάμεσα στους σουνίτες και τους σιίτες και την πολιτική ανάμεσα στη Σαουδική Αραβία και το Ιράν, που έχουν αυτοανακηρυχθεί προστάτες αυτών των κοινοτήτων.
Σε περιδίνηση τα χρηματιστήρια λόγω κινεζικής υποθερμίας, «ένα σοβαρό πρόβλημα που θυμίζει την κρίση που είχαμε το 2008», εκτροπές στην ανατολική Ευρώπη και ανατροπές στην πάλαι ποτέ ανοικτή Σκανδιναβία. Υποκρισία μετ’ επιδείξεως ευαισθησίας. Ευχολόγια στα ευρωπαϊκά αναλόγια, που δεν αλλάζουν τους πεισματάρηδες αριθμούς και τους κακούς βαθμούς.
Αλλαξαν πολλά σε μια εβδομάδα. Αλλά, όπως θα έλεγε και ο «Γατόπαρδος», μπορεί να μην άλλαξε και τίποτα. Ο Αϊ-Βασίλης έφυγε και το πιο παράδοξο αποκαλύπτεται φυσικό.
Στη δική μας τη γωνιά του χάρτη αυτό είναι περίπου κλασικό, γι’ αυτό και δεν θα μιλήσω για ασφαλιστικό και ό,τι άλλο εκρηκτικό. Αποβάλλω το λίπος του τυπικού και κάνω τη δίαιτα της κατανόησης. Αδυνατώ να καταλάβω. Ισως, γιατί είναι πλέον πολλές οι στροβιλιζόμενες δυνάμεις και αλλεπάλληλοι οι τεχνικοί χειρισμοί, που η αληθινή τους φύση μού διαφεύγει και το σενάριο ξεφεύγει. Εκτός αν το μόνο σενάριο είναι η σπείρα.
«Λένε πως δεν υπάρχει τίποτα δυσκολότερο από το να ορίσεις με λόγια μια σπείρα.Είναι απαραίτητο, λένε, να κάνεις στον αέρα, με το χέρι και χωρίς φιλολογίες, την κίνηση, που ανεβαίνει στριφογυρίζοντας με κανονικότητα, με την οποία η αφηρημένη μορφή των ελατηρίων ή ορισμένων κλιμακοστασίων αποκτά υπόσταση στο βλέμμα μας. Αλλά, αν θυμόμαστε πως λέω είναι ανανεώνω, θα ορίσουμε μια σπείρα χωρίς δυσκολία: είναι ένας κύκλος που ανεβαίνει χωρίς ποτέ να κατορθώνει να ολοκληρωθεί… Θα έλεγα καλύτερα: η σπείρα είναι ένας εν δυνάμει κύκλος που διπλασιάζεται ανεβαίνοντας χωρίς ποτέ να πραγματοποιείται».
Μπαίνω στο παιχνίδι της ανησυχίας του Πεσόα, βγαίνω στην όχθη του Καζαντζάκη. «Να γιομώσουμε τον κύκλο τούτον με πεθυμιές, με ανησυχίες και με πράξες»;
Κακά τα ψέματα. Πρόκειται για μια υπόθεση που τη σηκώνει ο καθένας μας. Αλλος βαστά ελπίδες, άλλος λεπίδες κι άλλος παίρνει τις παρτίδες.
