H προεδρία Τραμπ παράγει γεωπολιτικό και οικονομικό αποτέλεσμα πριν καν ξεκινήσει.
Μια ανάρτηση του εκλεγμένου προέδρου των ΗΠΑ στο Truth Social, με την οποία προανήγγειλε δασμούς 10% σε προϊόντα από την Κίνα και 25% σε όλες τις εισαγωγές από Μεξικό και Καναδά, στάθηκε αρκετή χθες για να σημάνει συναγερμός στις αγορές. Το δολάριο έκανε νέο άλμα, το μεξικανικό πέσο σημείωσε βουτιά 1,3%, το καναδικό δολάριο βυθίστηκε κατά 0,8% και η απόδοση του αμερικανικού δεκαετούς ομολόγου εκτινάχθηκε ξανά στο 4,3%.
Παραπλεύρως οι ευρωπαϊκές μετοχές βρέθηκαν σε… προληπτική υπαναχώρηση: Οι μετοχές των εξαγωγικών βιομηχανιών πιέστηκαν και των αυτοκινητοβιομηχανιών βυθίστηκαν υπό την αγωνία πως θα είναι οι επόμενες που θα βρεθούν στο στόχαστρο της ατζέντας προστατευτισμού της κυβέρνησης Τραμπ.
Αντανακλά αυτή η αντίδραση τον φόβο μπροστά σε μια απρόβλεπτη ή σε μια βαθιά αποφασισμένη αμερικανική ηγεσία; Μπορεί και τα δύο. Και μπορεί επίσης τα χειρότερα να βρίσκονται ακόμη μπροστά.
Σύμφωνα με έκθεση της Capital Economics, η πραγματική μεγάλη απειλή της ατζέντας Τραμπ δεν είναι οι δασμοί, αλλά η σκληρή διαχείριση του μεταναστευτικού: η προοπτική των μαζικών απελάσεων μεταναστών.
Ήδη το επιτελείο του Ντόναλντ Τραμπ μιλά για απελάσεις έως και ενός εκατομμυρίου παράνομων μεταναστών τον χρόνο. Οι μετανάστες, όμως, όπως αναφέρει η έκθεση, έδωσαν το 80% του ρυθμού αύξησης του εργατικού δυναμικού των ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια. Κι αποτέλεσαν έναν από τους βασικούς πυλώνες της ανθεκτικότητας και της ισχύος που επέδειξε η αμερικανική οικονομία μπροστά στις επιθετικές αυξήσεις των επιτοκίων της Fed.
Στο διά ταύτα, η Capital Economics υπολογίζει ότι εάν απελαύνονται ένα εκατομμύριο μετανάστες ετησίως, το άμεσο κόστος για τον ρυθμό ανάπτυξης των ΗΠΑ θα είναι περίπου 1%. Επιπλέον πλήγμα θα επέλθει από τη μείωση της ζήτησης, διότι οι μετανάστες δεν εργάζονται μόνον, αλλά και ξοδεύουν, ενώ το όλο μίγμα σε συνδυασμό με τους δασμούς θα οδηγήσει πιθανότατα σε κύκλο στασιμοπληθωρισμού.
Για την Ευρώπη το ένα πρόβλημα είναι πως μια ύφεση με στασιμοπληθωρισμό στην αμερικανική οικονομία θα συμπαρέσυρε σχεδόν ακαριαία και την ίδια.
Το δεύτερο, και μάλλον μεγαλύτερο, πρόβλημα είναι πως η ατζέντα Τραμπ βρίσκει όλο και πιο ένθερμους θιασώτες και στην από εδώ πλευρά του Ατλαντικού – ειδικά σε ό,τι αφορά τη σκληρή μεταναστευτική πολιτική. Χωρίς να προσμετράται, όχι μόνον το αξιακό, αλλά ούτε καν το οικονομικό της κόστος.
