Πριν έναν χρόνο και κάτι εμφανίστηκε στο πολιτικό σκηνικό ένα πρόσωπο που η πολιτική εμπειρία που διέθετε, ήταν η συμμετοχή ως 9ος κατά σειρά υποψήφιος βουλευτής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Το πρόσωπο αυτό προφανώς είναι ο Στέφανος Κασσελάκης, ο οποίος μετά την έκπτωσή του από το αξίωμα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, προχώρησε στην δημιουργία ενός νέου κόμματος το οποίο φέρει το όνομα «Κίνημα Δημοκρατίας».
Ο κ. Κασσελάκης, κατά τη χθεσινή του τηλεοπτική συνέντευξη – την πρώτη μετά την ίδρυση του νέου κόμματος, τοποθέτησε «Κίνημα Δημοκρατίας» πολιτικά στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Μάλιστα, είπε χαρακτηριστικά ότι «η Κεντροαριστερά δεν είναι παντοπωλείο και η δημοκρατία δεν είναι επιλογή κατά παραγγελία. Ένα κόμμα που τοποθετείται στον κεντρώο χώρο, οφείλει να λειτουργεί θεσμικά και να μην υποκύπτει σε συμφέροντα για την εξασφάλιση της εξουσίας. Η ειδοποιός διαφορά είναι η εσωκομματική δημοκρατία».
Είναι αλήθεια πως η Κεντροαριστερά δεν είναι «παντοπωλείο» ούτε διακρίνεται για την ιδεολογική της σύγχυση. Επίσης, έχει κάποιες σταθερές ο συγκεκριμένος χώρος: Αντιπολιτεύεται ή καλύτερα εχθρεύεται κάθε τι συντηρητικό που απορρέει είτε μέσα από πολιτικές είτε μέσα από την πολιτική φρασεολογία.
Ο Στέφανος Κασσελάκης και όταν βρισκόταν στην θέση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ αυτοπροσδιοριζόταν μεν ως κεντροαριστερός, ωστόσο είχε μια πιστή προσήλωση στο τρίπτυχο «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια», ένα τρίπτυχο που όχι μόνο ως σύνθημα δεν έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ από τον χώρο της Κεντροαριστεράς, αλλά ξυπνά και μνήμες σκοτεινές, περιόδων που κυριάρχησαν καθεστωτικές εκδοχές ηγεσίας και είχαν ως πρόταγμά τους το εν λόγω σύνθημα.
Μίλησε, ακόμη, για εσωκομματική δημοκρατία. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο τρόπος με τον αντιμέτωπισαν τον κ. Κασσελάκη στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν πολιτικά ηθικός. Για πρώτη φορά είδαμε ένα κόμμα να εκλέγει έναν άγνωστο – από κάθε άποψη – προς τα μέλη, τα στελέχη και το ευρύτερο κοινό, ενώ επίσης για πρώτη φορά εκδιώκεται ένας δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος.
Ωστόσο, η «αδιαμεσολάβητη» εσωκομματική δημοκρατία, την οποία ευαγγελίζεται ο κ. Κασσελάκης, πώς ακριβώς θα την υλοποιήσει; Γιατί τα δείγματα στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ακριβώς εμφανή μέσα σε αυτόν τον χρόνο που παρέμεινε στην ηγεσία.
«Δημοκρατία» στα κόμματα δεν είναι μόνο η επικύρωση των προγραμματικών θέσεων που εκφωνεί ένα και μόνο πρόσωπο, ο πρόεδρος εν προκειμένω, ούτε τα ηλεκτρονικά δημοψηφίσματα ή ο διάλογος μέσα από τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης μπορούν εξασφαλίζουν μια ομαλή εσωκομματική δημοκρατία όπου «οι πολλοί αποφασίζουν».
Τα νέα κόμματα, φύσει και θέσει, είναι προσωποπαγή και οι ιδρυτές και πρόεδροί τους για ένα εύλογο χρονικό διάστημα απολαμβάνουν την απόλυτη εμπιστοσύνη των μελών τους, ψηφίζοντας με κλειστά μάτια όλες τις αποφάσεις. Ωστόσο, αν το κόμμα Κασσελάκη καταφέρει να εξασφαλίσει κοινοβουλευτική παρουσία – με τις εκλογές να είναι σε έναν ορίζοντα 2,5 ετών – θα κληθεί να πάρει πολιτικές αποφάσεις και μάλιστα κοινοβουλευτικές, όπου δεν θα υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου για μια «αδιαμεσολάβητη» απόφαση.
Σε αυτά τα ζητήματα δεν απάντησε ο κ. Κασσελάκης ούτε κατά την ημέρα ίδρυσης του κόμματος, ούτε προφανώς και χθες, Δευτέρα, στην πρώτη του τηλεοπτική συνέντευξη ως πρόεδρος του «Κινήματος Δημοκρατίας».
Είναι εύκολο να ασκεί κριτική για τις παθογένειες των παλαιών πολιτικών κομμάτων, αλλά δυσκολεύεται εξαιρετικά να δώσει απαντήσεις για το μοντέλο κόμματος που επιθυμεί ο ίδιος να διαμορφώσει.
Η στρατηγική του μοιάζει λίγο θολή, ίσως ομοιάζει και σε «παντοπωλείο», αλλά αυτό δεν θα τον οδηγήσει μακριά και ο χρόνος, φυσικά, δεν λειτουργεί υπέρ του.
Έτσι, λοιπόν, μπορούμε να προχωρήσουμε σε κάποιες παραδοχές: Ούτε η Κεντροαριστερά είναι παντοπωλείο αλλά ούτε και η πολιτική είναι για όλους.
Διαβάστε ακόμη:
→ «Κίνημα Δημοκρατίας» το όνομα του νέου κόμματος Κασσελάκη
→ Εμμεση πρόσκληση Κασσελάκη για ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών
