Την μπανάνα του Κατελάν, με τη μονωτική ταινία, που κρύβει, μας λένε οι ψαγμένοι, βαθιά ειρωνεία και ξεφουσκώνει μεγάλου μέρους της καλλιτεχνικής δραστηριότητας την πομπώδη υποκρισία, την μάθαμε το 2019 στο ετήσιο πανηγύρι ματαιοδοξίας Art Basel Miami.
Η μπανάνα -για την ακρίβεια το concept του έργου, μ’ ένα πιστοποιητικό αυθεντικότητας μαζί με οδηγίες εγκατάστασης- πουλήθηκε 120.000 δολάρια τότε. Την Τετάρτη το βράδυ στη Νέα Υόρκη σε δημοπρασία σηκώθηκε τραμουντάνα. Ο Τζάστιν Σαν, ιδρυτής της πλατφόρμας κρυπτονομισμάτων Tron, έδωσε 6,2 εκατ. δολ., γιατί «δεν πρόκειται απλώς για τέχνη», μπλα, μπλα, μπλα, και «θα φάει την μπανάνα» -προφανώς, όχι του 2019- για να τιμήσει «τη θέση της στην ιστορία της τέχνης και στη λαϊκή κουλτούρα».
Μεγάλη πρεμούρα στον κόσμο του click-bait για τα χρυσοπληρωμένα γούστα. Άλλος κατέβαλε πιο βαρύ τίμημα σε χρόνια παλιά. Ο Τζον Λένον το 1966 άρπαξε και δάγκωσε ένα μήλο από ένα βάθρο πλεξιγκλάς, που είχε παρουσιάσει ως έκθεμα η Γιόκο Όνο στην πρώτη έκθεσή της στο Λονδίνο και κάπως έτσι ξεκίνησε η σχέση τους.
Άλλη σχέση με απασχολεί. «Οι τέχνες είναι καλύτερο βαρόμετρο για το τι συμβαίνει στον κόσμο μας, σε σύγκριση με το χρηματιστήριο και τους καβγάδες στο Κογκρέσο».
Στις 15 Σεπτεμβρίου 2008, όταν έσκασε η Lehman Brothers, ο Damien Hirst δημοπράτησε µε τη βοήθεια του οίκου Sotheby’s 223 έργα του απευθείας από το εργαστήριό του, ανάμεσά τους σε προθήκες με φορμόλη, έναν καρχαρία, ένα μοσχάρι, ένα μαύρο πρόβατο. O πλειστηριασμός µε τον τίτλο «Beautiful Inside My Head Forever», που ξεπέρασε κάθε προσδοκία και τα 200 εκατ. δολ. έγινε σύμβολο της παρακμής πριν από την ύφεση και την παγκόσμια περιδίνηση.
Υπάρχουν αναλογίες με την μπανάνα; Ρωτήστε έναν Αrtoholic ή μία Κασσάνδρα. Η ΕΚΤ προειδοποιεί για κίνδυνο νέας κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη και το ΔΝΤ κρούει τον κώδωνα για τη συνεχή αύξηση του παγκόσμιου δημόσιου χρέους, που αυξάνει την πιθανότητα οικονομικής κρίσης.
