«Ό,τι έγινε, έγινε, εξηγήθηκε αναλυτικά. Έχουμε άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Το τελευταίο που θέλουμε, είναι να παίξουμε με τη σταθερότητα της χώρας. Είναι λυπηρό – ήταν μία απόφαση “μια και έξω”, αλλά τώρα βρίσκεται πίσω μας».
Αυτό το πίσω, σκάει κατά καιρούς μπροστά. Η σαπουνόπερα ωχριά. Αποπέμπει ο «Ψηλός» από το ΥΠΕΞ τον Σαμαρά το 1992, παραιτείται και αποχωρεί αυτός από τη Ν.Δ. τον Οκτώβριο εκείνου του έτους, φέρνει την Πολιτική Άνοιξη το 1993 και την πτώση της κυβέρνησης, επιστρέφει μετά από μια δεκαετία, γίνεται πρόεδρος του κόμματος, διαγράφει έναν χρόνο μετά την Ντόρα από την Κ.Ο. και το κόμμα, επειδή ψήφισε το πρώτο μνημόνιο, γίνεται πρωθυπουργός, στηρίζει το 2016 στον δεύτερο γύρο των εσωκομματικών εκλογών Μητσοτάκη υιό…
Αρκούν αυτά; Τρυπώνουν κι άλλα δυνατά. Πριν συμπληρώσει 12 μήνες στην προεδρία της Ν.Δ., τον Φεβρουάριο 1998, ο Κώστας Καραμανλής διαγράφει έξι βουλευτές και θέτει «υπεράνω κόμματος» -όχι εκτός, δηλαδή, αλλά στο περιθώριο- τον πρώην πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, με αφορμή νομοσχέδιο για τις ΔΕΚΟ. Το κεντρί του «Ψηλού»; «Επιχειρούν να μετατρέψουν τα κόμματα από κυψέλες πολιτικής δημιουργίας σε κομματικά στρατόπεδα συγκέντρωσης».
Ατύπως διαγραμμένος ήταν ο επίτιμος πρόεδρος της Ν.Δ. Κ. Μητσοτάκης τον Οκτώβριο του 2010, μετά τις δηλώσεις του με τις οποίες χαρακτήρισε «λαϊκιστή» τον τότε πρόεδρο του κόμματος Αντώνη Σαμαρά. Η Ρηγίλλης σχολίασε… ανδρεοπαπανδρεϊκά: «Καληνύχτα σας, κύριε Μητσοτάκη!»
Άσ’ τη νύχτα. Εδώ, τα παθήματα των Δράκων της «Λάμψης» αλλάζουν πίστα. «Καλημέρα, πολιτική». Γνώστης των εντοσθίων της ο ιστορικός Χένρι Άνταμς, της οικογενείας του δεύτερου (Τζον Άνταμς) και του έκτου (Τζον Κουίνσι Άνταμς) προέδρου των ΗΠΑ, είχε πει πως «πολιτική είναι η συστηματική οργάνωση και εκδήλωση της εμπάθειας».
Καλά, δεν πιστεύαμε ότι είναι τσάι και συμπάθεια. «Βάλε κι άλλη από αυτή την ηλεκτρική γόμωση στο ποτήρι μου…» Κι όταν τελειώσει το πιοτό;
Έχουν ενδιαφέρον τα δράματα στην Δεξιά-Κεντροδεξιά «Τζάιαντ», μα το νου βασανίζουν τα πειράματα στα μεγάλα πράγματα.
