Βελάκια, γραμμές, κυματιστές, λοξές, καμπυλωτές, κουκκίδες, φτερά για το λογότυπο του μέσου μαζικής μεταφοράς. Τουλάχιστον 80 τα λογότυπα για το μετρό διεθνώς, το λονδρέζικο κλασικό και πιο παλιό.
Στο Τόκιο το «Μ» διαμορφώνεται σε σχήμα καρδιάς, για να «μας θυμίζει ότι υπηρετούμε την καρδιά του Τόκιο, με προσεγμένη εγκάρδια εξυπηρέτηση», σύμφωνα με το μετρό της ιαπωνικής πρωτεύουσας. «Μ» λευκό σε φόντο φωτεινό μπλε. Η μετακίνηση είναι κάτι παραπάνω από καλή και κουμπώνει με το ουρανί.
Αν η παρεχόμενη υπηρεσία είναι δυσάρεστη εμπειρία, η εταιρική ταυτότητα συνδέεται με την απουσία. Στη Θεσσαλονίκη, που στις 30 του μήνα η βασική γραμμή θα λειτουργήσει, και με την αποτυχία. Δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια μετά την υπογραφή της σύμβασης για την κατασκευή της βασικής γραμμής μήκους 9,6 χλμ. με 13 σταθμούς.
Με το που δημοσιοποιήθηκε -όπως παρουσιάστηκε με μια συμμαζεμένη θλίψη και ρητορικά μαλλιά, αποπνικτικά- το σήμα του μητροπολιτικού σιδηροδρόμου της Θεσσαλονίκης, ποτάμια οι χιουμοριστικές αναρτήσεις στο X.
Υποτίθεται ότι έχει ένα σκεπτικό από πίσω του, κάτι με βυζαντινά γράμματα κι ένα ιστορικό βάθος και μια μοντέρνα αισθητική. Σίγουρα, πάντως, το έργο έχει ένα απίστευτο οδοιπορικό, όπου η ακινησία βωμολοχούσε στο θέατρο της κίνησης. Από το 1976, που πρωτοεμφανίστηκε στον προϋπολογισμό, η ενόχληση και η κοροϊδία δεν ήταν προσωρινή.
Έφτασε μέχρι το λογότυπο. Με μια όμορφη απευθείας ανάθεση. Τελευταία στιγμή, έναντι 30.000 ευρώ. Ο υφυπουργός Μεταφορών είπε ότι το τίμημα δεν είναι υπερβολικό και πως ο Ιβ Κλάιν είναι… μονοχρωματικός.
«Μιλάμε για ένα έργο, το οποίο έχει καλλιτεχνικά χαρακτηριστικά. Βεβαίως μπορεί να πεις ότι το κάνω τσάμπα… Αν αύριο βγάλουμε σε μια δημοπρασία έναν πίνακα του Ιβ Κλάιν, ο οποίος είναι ένα απλό μπλε, πείτε μου σας παρακαλώ, πόσοι είναι αυτοί που θα βρεθούν να πουν “μα αυτό το πράγμα είναι δυνατόν να κάνει τόσα εκατομμύρια;” Κι όμως τόσο κάνει».
Φτάνει. Πλάκα με κάνεις; Ευτυχώς, που δεν μας στοίχισε το «μι» όσο το μπλε ουλτραμαρίν, το International Klein Blue.
