Το πρώτο φαινομενικό παράδοξο της νίκης Τραμπ είναι ότι δυο-τρεις δισεκατομμυριούχοι έπεισαν την εργατική τάξη της Αμερικής πως θα την σώσει ένας άλλος δισεκατομμυριούχος. Ο οποίος, παρεμπιπτόντως, κουβαλάει στην πλάτη του δύο ομοσπονδιακές και δύο πολιτειακές ποινικές διώξεις, μία καταδίκη, και μία απόπειρα κατάλυσης της Δημοκρατίας.
Το δεύτερο παράδοξο είναι πως η συνταγή Τραμπ για τη διάσωση αυτή και για την οικονομία εν γένει έχει δύο βασικούς, εάν όχι αποκλειστικούς, πυλώνες: τις φοροελαφρύνσεις για τους πλούσιους και την καθολική αύξηση των δασμών. Επιπλέον, όπως διακηρύσσει ο Έλον Μασκ, ο νέος «σταρ» του σύμπαντος Τραμπ, μπορεί να περιλαμβάνει και περικοπές 2 τρισ. δολαρίων από τον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό.
Κοινώς, το οικονομικό μοντέλο Τραμπ – Μασκ υπόσχεται να κάνει τους πολύ πλούσιους ακόμη πλουσιότερους και τα μεσαία και χαμηλότερα στρώματα ακόμη φτωχότερα, καθότι αυτά είναι που θα πληγούν πρώτα από τους δασμούς στις εισαγωγές και από τη λιτότητα του «Mr Χ». Ο οποίος, επίσης παρεμπιπτόντως και όπως υπενθυμίζει ο Τζόζεφ Στίγκλιτς, αυτοανακηρύχθηκε σταυροφόρος της απορρύθμισης και του laissez faire καπιταλισμού, αφού προηγουμένως διέσωσε την Tesla με τα 465 κρατικά εκατομμύρια δολάρια που του έδωσε η κυβέρνηση Ομπάμα.
Μια πιθανή ερμηνεία των παραδόξων είναι, λέει, πως οι Αμερικανοί δεν ψήφισαν οικονομικά προγράμματα, δεν τα άκουσαν καν ενδεχομένως. Ψήφισαν με τον θυμό του αποκλεισμού και την οργή του περιθωρίου απέναντι στο «σύστημα» – απέναντι σε όλους όσοι έκαψαν το «αμερικανικό όνειρο».
Μια επακόλουθη ερμηνεία μπορεί να λέει πως στην εποχή της ανεξέλεγκτης μετα-καπιταλιστικής απληστίας και των χαοτικών ανισοτήτων ακόμη και η ίδια η Δημοκρατία λογίζεται πλέον ως «σύστημα». Που πρέπει να τιμωρηθεί και να αποκαθηλωθεί. Εάν ισχύει αυτό, η εποχή των τεράτων θα κρατήσει πολύ και το νέο θα δώσει σκληρές μάχες για να γεννηθεί…
