Από γενική ευφορία διακατέχεται το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Οι παραδοχές του για την εξέλιξη των μακροοικονομικών μεγεθών της χώρας, όπως αυτές αποτυπώθηκαν στο προσχέδιο του προϋπολογισμού 2025, εξέπεμψαν αισιοδοξία.
Το ΑΕΠ διατηρεί την «ανιούσα» με κλίση μεγαλύτερη του μ.ό. της Ε.Ε., παρότι η ευρωπαϊκή οικονομία ασθμαίνει, ενώ χθες προστέθηκε και η «λευκή τρύπα» των 5 δισ. ευρώ από την αναθεώρηση της ΕΛΣΤΑΤ. Ο ρυθμός αύξησης των επενδύσεων καταγράφεται υψηλός -όχι βέβαια όσο αναμενόταν-, η ανεργία διατηρεί την καθοδική προοπτική της, τα φορολογικά έσοδα δείχνουν εκθετική – ανέλπιστη άνοδο, το χρέος μειώνεται, η σχέση του προς το ΑΕΠ βελτιώνεται…
Αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος, καθότι υπάρχει και η άλλη: Ο πληθωρισμός, αν και ακολουθεί πτωτική πορεία, υπερβαίνει το 2%, έχοντας τα τελευταία χρόνια εκτινάξει τις τιμές στα ύψη. Τα εισοδήματα για έναν σημαντικό αριθμό εργαζομένων εμφανίζουν εικόνα απαξίωσης λόγω κυρίως της ακρίβειας. Η αγορά δοκιμάζεται από την αδυναμία της να καλύψει εκατοντάδες χιλιάδες κενές θέσεις εργασίας. Η τάση του brain drain -παρά τα αντιθέτως λεγόμενα- επιμένει. Το… περιβόητο νέο παραγωγικό μοντέλο της χώρας παραμένει στα χαρτιά.
Προφανώς, η θετική πορεία των μακροοικονομικών μεγεθών της χώρας δεν επαρκεί για τον μέσο πολίτη. Η ευημερία της κοινωνίας κρίνεται από άλλες ή και από άλλες παραμέτρους, κάποιες εκ των οποίων δεν αποτυπώνονται κατ’ ανάγκη στον προϋπολογισμό, όπως για παράδειγμα ο δείκτης «οικονομικής ελευθερίας», βάσει του οποίου η Ελλάδα παραμένει ουραγός στην Ευρώπη.
Στο «τρένο» της ανάπτυξης έχουμε ανέβει όλοι, μόνο που κάποιοι δεν κάθονται από τη σωστή μεριά των «παραθύρων», από αυτή που βλέπεις μπροστά, προς την κατεύθυνση του «τρένου» κι έχεις την αίσθηση ότι η ζωή έρχεται προς το μέρος σου. Δυστυχώς, σε ορισμένους, όχι λίγους, δόθηκαν θέσεις από την αντίθετη πλευρά κι έχουν την ψευδαίσθηση ότι η ζωή τους φεύγει, απομακρύνεται…
