Πάντα οι «μεγάλοι» χαίρουν μιας ανοχής, απλά γιατί μπορούν. Ως γνωστόν, η Γαλλία βρίσκεται σε βαθιά δημοσιονομική κρίση και για να την αντιμετωπίσει προέβη σε μια σειρά μέτρων που πρωτίστως δυσαρέστησαν εκείνους που ο Μακρόν ήθελε να ευχαριστήσει, τους κορυφαίους επιχειρηματίες της χώρας, στο πλαίσιο των μεγαλόπνοων φιλοδοξιών του να καταστήσει το Παρίσι παγκόσμιο κέντρο του επιχειρείν.
Τα πράγματα τώρα είναι δύσκολα, γιατί η ακροδεξιά σφίγγει τον κλοιό και έχει περιστοιχίσει τις κυβερνήσεις όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά και σε άλλες κορυφαίες πρωτεύουσες, «δαιμονοποιώντας» τα κακώς κείμενα και τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Οπότε, τα όποια μέτρα πρέπει να έχουν λαϊκή απήχηση, παρότι από τους νέους φόρους στα αεροπορικά εισιτήρια και τη μείωση των δαπανών στην υγεία θα πληγούν και τα κατώτερα εισοδήματα.
Η Γαλλία έχει τώρα το περιθώριο να καθυστερήσει για δύο ακόμη χρόνια τη μείωση του ελλείμματός της στο 3%. Αντί για το 2027 θα το κάνει το 2029. Στο μεταξύ, όμως, θα πρέπει να μειώσει το χρέος της πάνω από 100 δισ. ευρώ.
Το «κλειδί» είναι να κινηθεί γρήγορα, όπως αναφέρουν οικονομολόγοι. Το ερώτημα είναι εάν μέσα στην ταχύτητα θα κρατά τον έλεγχο. Οι επενδυτικοί οίκοι καραδοκούν και η γεωπολιτική μπορεί να φέρει οικονομικές ανατροπές. Με το πολιτικό σκηνικό να παραμένει εύθραυστο.
Η ιστορία όμως έχει δείξει ότι το Παρίσι, όπως και το Βερολίνο μπορούν να «χαλαρώνουν» το Σύμφωνο Σταθερότητας, έχοντας αποφύγει στο παρελθόν κυρώσεις, παρά τις συνεχόμενες υπερβάσεις των ορίων για το έλλειμμα στο όνομα των καταλυτικών οικονομικών, αλλά και πολιτικών μεγεθών των χωρών τους.
Η Ευρώπη σαφώς και πρέπει να ξαναβρεί τον δρόμο της και να ανακτήσει τη χαμένη δυναμική της, αποδεικνύοντας ότι είναι ισχυρός παίκτης. Αυτό θα το βρει μόνο μέσα από τη συνοχή, την αλληλεγγύη και την άμεση ενεργοποίησή της. Σίγουρα όχι από την αδράνεια, από κάποιο σοκ ή την αναμονή… στην προκειμένη της Γερμανίας να τελειώσει με τις εκλογές του επόμενου έτους για να ληφθούν κρίσιμες αποφάσεις, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε το Politico.
