Στο υπουργείο Εργασίας αποφεύγουν να μιλήσουν για την… ταμπακιέρα. Το ευρύτερο πολιτικό περιβάλλον τούς επιτρέπει να περιορίζουν την εικόνα τους σε συγκεκριμένα νούμερα και δείκτες και να πανηγυρίζουν. Αγνοούν όμως ότι η αγορά εργασίας έχει τους δικούς της ρυθμούς. Όταν, λοιπόν, τα προβλήματα «κρύβονται στο χαλί της εξώπορτας» αυτά, πεισματάρικα, εκδικούνται. Αργά ή γρήγορα.
Εδώ και μερικές μέρες, δόθηκαν στη δημοσιότητα τα στοιχεία του συστήματος Εργάνη. Το γεγονός ότι ταυτόχρονα δημοσιεύθηκαν δύο μήνες (Ιούλιος και Αύγουστος) ξενίζει. Η απάντηση θα δοθεί από μόνη της, λίγο παρακάτω. Εκεί, στα στοιχεία Αυγούστου προκύπτει ότι έχουν δημιουργηθεί φέτος 299.148 νέες θέσεις εργασίας. Πράγματι, ο αριθμός αυτός συνιστά ρεκόρ. Μόνο που «κρύβει» και κάποιες αρρυθμίες στην αγορά, που δεν πρέπει να τις προσπερνούν αβίαστα οι ιθύνοντες. Κορυφαία εξ αυτών είναι η απώλεια 40.060 θέσεων εργασίας το δίμηνο Ιουλίου – Αυγούστου! Δηλαδή, εν μέσω θέρους, εκεί που θα έπρεπε να φουντώσουν και άλλο οι νέες θέσεις απασχόλησης, καταγράφηκε απώλεια.
Μάλιστα, μόνο τον Ιούλιο χάθηκαν 34.979 θέσεις, αριθμός που επίσης συνιστά αρνητικό ρεκόρ από το 2001 και μετά. Μικρή λεπτομέρεια: Τα τελευταία 24 χρόνια, 16 φορές ο Ιούλιος είχε θετικό πρόσημο στο ισοζύγιο προσλήψεων – απολύσεων και μόλις 8 φορές είχε αρνητικό. Άρα, κατά τον συγκεκριμένο μήνα συνήθως παράγονται νέες θέσεις εργασίας και σπανίως χάνονται. Φέτος, λοιπόν, χάθηκαν οι περισσότερες από κάθε άλλη φορά. Να ένας υπέροχος λόγος για να βγει η Εργάνη Ιουλίου, μαζί με την Εργάνη Αυγούστου, θα σκεφτόταν κάποιος πονηρός νους…
Άρα, καταλήγουμε σε ένα προφανές συμπέρασμα: Οι θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν την Άνοιξη (κυρίως τον Μάιο) χάθηκαν 2-3 μήνες μετά σε ένα μεγάλο ποσοστό. Αλήθεια, είναι απορίας άξιο, γιατί πανηγυρίζουν στο υπουργείο Εργασίας και δεν προβληματίζονται, μήπως και διορθώσουν το πρόβλημα της έντονης μεταβλητότητας που παρατηρείται στην εγχώρια αγορά εργασίας. Με τους μισθούς καθηλωμένους σε χαμηλά επίπεδα, είναι ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχει ευνοϊκό περιβάλλον για σταθερή απασχόληση. Ειδικά σε κλάδους όπως είναι ο τουρισμός και η εστίαση, με τα εξαντλητικά ωράρια να αποτελούν (δυστυχώς) τον κανόνα, η ανακύκλωση των εργαζομένων γίνεται όλο και πιο συχνό φαινόμενο.
Όσο υπάρχουν ακόμα εργαζόμενοι βέβαια, γιατί οι κενές θέσεις εργασίας διογκώνονται με ταχύτατο ρυθμό. Μόνο το φετινό β’ τρίμηνο ανήλθαν σε 58.941 οι θέσεις που δεν καλύφθηκαν, αριθμός που είναι αυξημένος κατά 58,8%, σε σχέση με τις 37.107 που είχαν εντοπιστεί έναν χρόνο νωρίτερα. Όταν θα δημοσιευθούν τα στοιχεία του γ’ τριμήνου από την ΕΛΣΤΑΤ για τις κενές θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, μην εκπλαγούν στο υπουργείο Εργασίας γι’ αυτό που τότε ίσως αντικρύσουν.
Είναι ολοφάνερο ότι πέρα από κοντόφθαλμες πολιτικές – κομματικές κορώνες, η αγορά εργασίας χρειάζεται νοικοκύρεμα. Χρειάζεται κανόνες ξεκάθαρους, ελέγχους σκληρούς και εφαρμογή των νόμων. Έχει ανάγκη από «καθαρό παιχνίδι», μακριά από στυγνή εκμετάλλευση και αποδοχές που συνιστούν φιλοδώρημα. Όσο αυτό δείχνουν να μην το αντιλαμβάνονται στο υπουργείο Εργασίας, η συζήτηση για την ταμπακιέρα θα καθυστερεί. Μαζί της θα καθυστερεί και η βελτίωση της συνολικής εικόνας στην αγορά εργασίας. Στοιχείο αναπόσπαστο με τους ρυθμούς ανάπτυξης της χώρας.
