Σε «νέα φάση» εισήλθε ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή. Ο ισραηλινός υπουργός Αμυνας, Γιόαβ Γκαλάντ το είπε ξεκάθαρα: «Το κέντρο βάρους μετατοπίζεται βόρεια. Είμαστε στην αρχή μιας νέας φάσης πολέμου – απαιτεί θάρρος, αποφασιστικότητα και επιμονή από την πλευρά μας».
Η ισραηλινή αεροπορία βομβαρδίζει το τελευταίο 24ωρο τις θέσεις της Χεζμπολάχ στο Λίβανο, αφού πρώτα οι μυστικές υπηρεσίες κατόρθωσαν να «τυφλώσουν» με τη βοήθεια της προηγμένης τεχνολογίας τις ενδοεπικοινωνίες της λιβανέζικης οργάνωσης.
Η καταστροφή της Χεζμπολάχ είναι η εμμονή των ισραηλινών δυνάμεων ασφαλείας. Είναι ο πιο επικίνδυνος και ισχυρός εχθρός στα σύνορά του Ισραήλ, που έχει ήδη καταρρίψει δύο φορές τον μύθο του ισραηλινού αήττητου: το 2000 αναγκάζοντας το Ισραήλ σε βιαστική υποχώρηση από τον κατεχόμενο νότιο Λίβανο και το 2006 με τον πόλεμο που εξαπέλυσε ο τότε πρωθυπουργός Αριέλ Σαρόν να καταλήγει στην ενίσχυση της φιλο-ιρανικής πολιτοφυλακής, αντί στην εξάλειψή της.
Ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου δεν υπολογίζει άλλωστε καμία αντίδραση-από το εσωτερικό και το εξωτερικό.
Τι κι αν οι διαδηλώσεις εναντίον του στο εσωτερικό του Ισραήλ παίρνουν όλο και πιο μαζικό χαρακτήρα.
Τι κι αν η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ με απόλυτη πλειοψηφία 124 ψήφων ζήτησε την αποχώρηση του Ισραήλ από τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη.
Πού θέλει να πάει το Ισραήλ; Και ποιοι είναι οι στόχοι της κυβέρνησης Νετανιάχου, που κλίνει όλο και περισσότερο προς την άκρα δεξιά;
Είναι πλέον σαφές ότι η ισραηλινή κυβέρνηση θέλει να συνεχιστεί ο πόλεμος και όχι μόνο εναντίον της Χαμάς στη Γάζα.
Επί μήνες ο Νετανιάχου μποϊκοτάρισε οποιαδήποτε πρόταση ανακωχής επειδή γνώριζε ότι η ειρήνη θα οδηγούσε πιθανώς στο πολιτικό του τέλος.
Αλλά τώρα, υπάρχουν πολλά περισσότερα:
Από τη μία πλευρά φαίνεται να πιστεύει ότι η συνέχιση των συγκρούσεων θα τον ενισχύσει πολιτικά εάν επιτευχθεί οριστική νίκη εναντίον των εχθρών του εβραϊκού κράτους.
Από την άλλη πλευρά, ο πειρασμός να εκμεταλλευτεί την εξαιρετική τεχνολογική και στρατιωτική υπεροχή του Ισραήλ για να νικήσει και να ταπεινώσει τους πολλούς εχθρούς στα σύνορά του, φαίνεται να κυριαρχεί.
Η «επική» για το Ισραήλ νίκη στον Πόλεμο των Έξι Ημερών το 1967, που διέλυσε τις δυνάμεις των αραβικών κρατών, φαίνεται να αναβιώνει στη μνήμη της ισραηλινής ηγεσίας. Για να σπάσει τον λεγόμενο ιρανικό «κύκλο της φωτιάς»: τη Χεζμπολάχ πρώτα από όλα, τη Χαμάς, τους Χούθι στην Υεμένη, τις σιιτικές πολιτοφυλακές στη Συρία και το Ιράκ.
Αναμφίβολα, ο Νετανιάχου δεν φοβάται την αντίδραση των αγιατολάχ του Ιράν, οι οποίοι έχουν πολλά εσωτερικά προβλήματα να επιλύσουν και ίσως προτιμούν να χάσουν τη φήμη τους στην περιοχή, παρά να εμπλακούν σε πόλεμο. Θα δούμε τι θα γίνει σύντομα.
Αυτός είναι πλέον ο στόχος του Νετανιάχου και γι` αυτό θα συνεχίζει τον πόλεμο. Οσο κι αν αυτό στοιχίζει βάναυσα και στην ισραηλινή οικονομία, που θα αντιμετωπίσει το φάσμα της χρεοκοπίας, όπως προειδοποιούν πολλοί οικονομολόγοι..
Επιπλέον, ο Νετανιάχου έχει παρόμοιο πρόβλημα με τον Ουκρανό πρόεδρο Ζελένσκι: Θέλουν να σπρώξουν τη Δύση πέρα από το σημείο της μη επιστροφής ,στον πόλεμο. Κυρίως πριν από την αλλαγή στον Λευκό Οίκο γιατί όποιος κι αν είναι ο νέος ένοικος θα μπορούσε να βάλει φρένο στις επιχειρήσεις.
Μέχρι τότε όμως, ειδικά η Μέση Ανατολή, θα θυμίζει «Αγρια Δύση», που το πιο γρήγορο πιστόλι θα επιβάλει τον νόμο του…
