Όλα τριγύρω αλλάζουνε, η παθολογία του πολέμου επαναλαμβάνεται. Τα ιστορούσε ο Θουκιδίδης, τα παρατηρούσε ο Αβραάμ Λίνκολν.
«Αμέσως η ειλικρίνεια αμφισβητείται και τα κίνητρα προσβάλλονται. Με τον ερχομό του πολέμου το αίμα βράζει και αίμα χύνεται. Η σκέψη αναγκαστικά οδηγείται από παλιές διόδους σε σύγχυση. Η απάτη τρέφεται και αυξάνει. Η εμπιστοσύνη πεθαίνει, και γενική καχυποψία βασιλεύει. Καθένας νιώθει μια παρόρμηση να σκοτώσει το γείτονά του μήπως και σκοτωθεί από αυτόν. Εκδίκηση και αντίποινα ακολουθούν […] Κάθε αχρείο πουλί ξεπετάγεται και κάθε σιχαμερό ερπετό σηκώνει κεφάλι. Αυτό προσθέτει έγκλημα στη σύγχυση […] Φόνοι για παλιές έχθρες, κι ακόμη φόνοι για τον φόνο καλύπτονται κάτω από όποιον μανδύα θα εξυπηρετούσε καλύτερα την περίπτωση». (Επιστολή προς C. Drake και άλλους, 5 Οκτωβρίου 1863 από το βιβλίο «Περί της Πολιτικής», ΜΙΕΤ 2008)
Ποια είναι η περίπτωση; Λίγο πριν να κλείσει χρόνος από την 7η Οκτωβρίου, το Ισραήλ έριξε στο τραπέζι πρόταση για εκεχειρία. Ένα πλαίσιο για μια συμφωνία, σύμφωνα με την οποία όλοι οι όμηροι θα απελευθερωθούν και Παλαιστίνιοι κρατούμενοι από προσυμφωνική λίστα, θα τερματιστούν οι συγκρούσεις, θα δημιουργηθεί ασφαλής διάδρομος για την απομάκρυνση του ηγέτη της Χαμάς Γιαχία Σινουάρ και των συνεργατών του, θα καθαρίσει η Γάζα από όπλα (και τη Χαμάς;). Δεν δίνονται περισσότερες λεπτομέρειες.
Σύμφωνα με ισραηλινά ΜΜΕ, οι όροι αυτοί παρουσιάστηκαν την περασμένη εβδομάδα σε Αμερικανούς διπλωμάτες, αλλά έγιναν γνωστοί χθες. Μετά τις εκρήξεις στον Λίβανο σε δρόμους και αγορές.
Αυτός ο μανδύας εκεχειρίας στην κατεστραμμένη Γάζα εξυπηρετεί την περίπτωση. Για να ξεκινήσει το νέο κεφάλαιο στα βόρεια σύνορα του Ισραήλ πρέπει να κλείσει, με κάποιον τρόπο, το προηγούμενο. Μέχρι να ξανανοίξει;
Κανείς δεν ξέρει πού μπορεί να οδηγήσουν όλα αυτά. Ξέρει, όμως, ότι όταν αρχίσει ο πόλεμος γίνεσαι όμηρός του.
