Η πρώτη μείωση επιτοκίων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τον Ιούνιο, κατά 25 μονάδες βάσης, είχε κυρίως ψυχολογικές επιδράσεις στις αγορές και στην οικονομία της Ευρωζώνης. Ωστόσο, η δεύτερη, αυτή που προεξοφλείται για τη συνεδρίαση της ΕΚΤ την επόμενη Πέμπτη, εκτιμάται πως θα έχει ουσιαστικές επιδράσεις, ειδικά εάν συνοδευτεί και από μια μείωση επιτοκίου από την αμερικανική Φέντεραλ Ριζέρβ την αμέσως επόμενη εβδομάδα.
Κι αυτό γιατί το ευρωπαϊκό επιτόκιο θα βρεθεί στο όριο του 4% (αν η μείωση γίνει κατά 25 μ.β.), ανοίγοντας τον δρόμο για επιτόκια στο εύρος του +3% μέχρι το τέλος του έτους. Αν, δε, επιβεβαιωθούν τα σενάρια που θέλουν την ΕΚΤ να μειώνει σταθερά τα επιτόκιά της σε τριμηνιαία βάση μέχρις ότου αυτά υποχωρήσουν στο 2,5% τον Σεπτέμβριο του 2025, τότε θα μπορούμε να μιλάμε για μια δραματική αλλαγή περιβάλλοντος στην ευρωπαϊκή οικονομία. Για μια κατάσταση όπου το κόστος του χρήματος θα είναι ικανό να προκαλέσει αύξηση της ζήτησης δανείων και να τροφοδοτήσει την πολυαναμενόμενη ανάπτυξη.
Η οικονομία της Ζώνης του Ευρώ δοκιμάζεται περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη περιοχή του ανεπτυγμένου κόσμου, καθώς δέχεται την πίεση από τον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Ουκρανία, την ενεργειακή κρίση που φεύγει κι έρχεται, την ακρίβεια, τον εμπορικό πόλεμο ΗΠΑ – Κίνας και κυρίως την έλλειψη ενιαίας πολιτικής γραμμής, έλλειψη την οποία πολλές φορές έχει εμμέσως σχολιάσει η ΕΚΤ, όταν τονίζει ότι η νομισματική πολιτική μόνη της δεν φτάνει. Χρειάζονται παρεμβάσεις και από τις εθνικές κυβερνήσεις.
Σωστά. Αλλά, δυστυχώς, αυτή τη φορά φαίνεται πως οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης δείχνουν αρκετά αδύναμες πολιτικά για να λάβουν ριζικές αποφάσεις και μοναδική ελπίδα ανάκαμψης θα παραμείνει η νομισματική πολιτική.
