Τα διαβάζεις και δεν ξέρεις αν είναι αληθινό το περιεχόμενο ή από το «Κουρδιστό Πορτοκάλι». Τι οδηγεί τους «Άλεξ ΝτεΛάρτζ» σε φρικιαστικές πράξεις;
Η πρώτη αντίδραση είναι να αναζητήσουμε ή να υποθέσουμε το «γιατί», να διευθετήσουμε τα πράγματα μέσα σε ένα πλαίσιο κατανοητό. Υπάρχει το τελάρο, η βία ως στοιχείο του πολιτισμού, αλλά κάθε έγκλημα έχει έναν δικό του κωδικό, κοινωνικό ή ψυχολογικό.
Οι ειδικοί φυσικά και προχωρούν σε κατηγοριοποίηση, για λόγους μεθοδολογίας, όμως υπάρχουν σε κάθε έγκλημα τελείως διαφορετικά κίνητρα, υποκειμενικές προσεγγίσεις ή αντικειμενικά στοιχεία. Στο σταυροδρόμι όλων των ερμηνειών σαν ελατήριο εκτινάσσεται η βία. Ακόμη και χωρίς αιτία και αφορμή, μία βία του παραλόγου; Αυτό είναι διαφοροποίηση σχέσεων, δεν υπάρχει «λογική» συνέχεια, όπως π.χ. σε μία κλοπή. Κακή, απαράδεκτη, αλλά κατανοητή.
Πέντε παιδιά, αγόρια και κορίτσια, δύο δεκατετράχρονα και τρία δωδεκάχρονα, ανακρίνονται από τη βρετανική αστυνομία για τη δολοφονία ενός 80χρονου σε ένα πάρκο στο Λέστερσιρ. Το θύμα είχε βγάλει το απόγευμα τον σκύλο του βόλτα, δέχτηκε επίθεση και κατέληξε στο νοσοκομείο.
Από τη Βρετανία ως τον μεσογειακό Νότο τα ερωτηματικά κάνουν κρότο. Κανένα κίνητρο δεν διακρίνουν οι ιταλικές αρχές πίσω από ένα στυγερό έγκλημα έξω από το Μιλάνο. 17χρονος μαχαίρωσε θανάσιμα στον ύπνο τον δωδεκάχρονο αδελφό του, και στη συνέχεια τη μητέρα του και τον πατέρα του.
Όταν οι καραμπινιέροι έφτασαν στην πολυκατοικία, τον βρήκαν να κάθεται σιωπηλό, με το μαχαίρι δίπλα του.
Σύμφωνα με τον ιταλικό Τύπο, είπε στους εισαγγελείς ότι «στο σπίτι ένιωθε σαν ξένος» και ότι «δεν ένιωθε καλά, αλλά δεν είχε βίαιες διαθέσεις κατά των γονιών ή του αδελφού του».
Σαν ξένος… δεν έχει ξεχωριστό λόγο για τις πράξεις του. Σαν ξένος προκαλεί τη λογική τάξη.
