Ενώ κλιμακώνεται ο πόλεμος Ρωσίας – Ουκρανίας, με χιλιάδες νεκρούς και εκτοπισμένους ανθρώπους και με ορατό τον κίνδυνο να φτάσουμε στο «ανεπανόρθωτο», η Ευρώπη κοιμάται.
Και αυτό συμβαίνει, παρά το γεγονός ότι ο πόλεμος είναι στα σύνορά της. Γιατί να ανησυχούν οι Ευρωπαίοι;
Ας ανησυχήσουν άλλοι. Και στην προκειμένη περίπτωση, οι «άλλοι» είναι οι Αμερικανοί, οι οποίοι και υποδαύλισαν την εν λόγω σύρραξη.
Η ευρωπαϊκή ηγεσία έχει αναθέσει τη διαχείριση του πολέμου στις ΗΠΑ και η ίδια ασχολείται με τα πλαστικά καλαμάκια και τα καπάκια στις πλαστικές συσκευασίες (όχι πως δεν είναι σημαντικά) και παρακολουθεί σαν από απόσταση τα τεκταινόμενα στο μέτωπο. Θυμίζει κάποιον που έχει χρήματα και επειδή δεν γνωρίζει ο ίδιος πώς να τα διαχειριστεί, αναθέτει τη διαδικασία σε έναν οικονομικό σύμβουλο.
Όταν αποδίδουν οι επενδύσεις, κερδίζουν όλοι. Και ο έχων τα χρήματα, και ο σύμβουλος λαμβάνει αμοιβή και μπόνους. Όταν «στραβώσει» η επένδυση, αυτός που χάνει είναι ο έχων τα χρήματα.
Κάπως έτσι συμβαίνει και θα συμβεί με την υπόθεση του ρωσο-ουκρανικού πολέμου, όπου οι απώλειες της «επένδυσης» ξεκίνησαν από την αρχή.
Στα δυόμισι και πλέον χρόνια από την έναρξη του πολέμου, οι Ευρωπαίοι πληρώνουν ακριβότερα το ρωσικό φυσικό αέριο και το πετρέλαιο, τα οποία μάλιστα εισάγουν λαθραία, καθώς έχουν επιβληθεί… κυρώσεις, όπως ακριβότερα πληρώνουν και το αμερικανικό LNG, με συνέπεια να οδηγηθεί η ευρωπαϊκή βιομηχανία σε αδιέξοδο.
Οι απώλειες για τους Ευρωπαίους δεν περιορίζονται εδώ, αλλά θα υπάρξει και συνέχεια, όταν λήξει η «επένδυση».
Νομοτελειακά, κάποια στιγμή ο πόλεμος θα τελειώσει. Με το σενάριο που έχει ήδη γραφεί, οι Αμερικανοί θα αναλάβουν να οργανώσουν την αποκατάσταση των κατεστραμμένων υποδομών και γενικότερα το σχέδιο ανοικοδόμησης της Ουκρανίας και οι Ευρωπαίοι είναι εκείνοι που θα το πληρώσουν.
