Μέσα στο ζοφερό τοπίο που έχει διαμορφωθεί μετά τις 7 Οκτωβρίου στη Μέση Ανατολή, εξακολουθούν να υπάρχουν φωνές που δημιουργούν ελπίδες πως ίσως κάποτε έρθουν καλύτερες μέρες.
«Το μέρος στο οποίο βρισκόμουν δεν το εύχομαι σε κανέναν. Κάντε λοιπόν τα πάντα -διαδηλώσεις, τα πάντα- να έρθουν οι άνθρωποι πίσω». «Δεν έχει σημασία αν είναι Άραβες ή Εβραίοι, όλοι έχουν οικογένεια που τους περιμένει. Θέλουν και αυτοί να νιώσουν τη χαρά».
Είναι τα λόγια του πρόσφατα διασωθέντος από τον ισραηλινό στρατό ομήρου στα τούνελ της Γάζας Φαρχάν αλ-Κάντι. Τα λόγια του έχουν ιδιαίτερη σημασία, γιατί είναι Άραβας Βεδουίνος, μουσουλμάνος, ο οποίος εργαζόταν ως φύλακας σε κιμπούτς όταν οι ένοπλοι της Χαμάς τον άρπαξαν.
Οι… απελευθερωτές δεν διέκριναν ανάμεσα σε Εβραίους και Άραβες, Ισραηλινούς ή ξένους υπηκόους – μεταξύ των ομήρων και των δολοφονημένων περιλαμβάνονται και Ταϊλανδοί εργάτες γης.
Ο αδελφός του, Τζαμάλ, δήλωσε στο ισραηλινό κανάλι 12 πως οι ένοπλοι που απήγαγαν τον αλ-Κάντι τον πυροβόλησαν στο πόδι επειδή αρνούνταν να τους πει που βρίσκονταν Εβραίοι.
Οι συγγενείς των ομήρων μόνοι, χωρίς καμία ουσιαστική διεθνή συμπαράσταση, δίνουν καθημερινά με διαδηλώσεις μάχη να δεχτεί η κυβέρνηση Νετανιάχου την πρόταση εκεχειρίας με τη Χαμάς.
Μία από τις μητέρες, της οποίας τον γιο άρπαξαν οι ένοπλοι της Χαμάς, μιλώντας σε μία από τις διαδηλώσεις, ζήτησε συγγνώμη από το παιδί της: «Λυπάμαι που δεν έχει αρκετή σημασία για την ισραηλινή κυβέρνηση που σε έχει εγκαταλείψει επειδή ο διάδρομος της Φιλαδέλφειας (σ.σ.: ένα από τα σημεία τριβής στις διαπραγματεύσεις Ισραήλ-Χαμάς) είναι πιο σημαντικός από σένα και τους άλλους ομήρους».
Λόγια εις ώτα μη ακουόντων, με Νετανιάχου και Σινουάρ (ηγέτης της Χαμάς) σε ένα ατέλειωτο ταγκό θανάτου…
