«Τα καρβέλια τελείωσαν, αλλά έχει μείνει ένα πρόσφορο, είναι και πιο φθηνοό». Τραβάει η φουρνάρισσα το «ο», για να τονίσει το σημαντικό.
«Σε έναν βαθμό -δεν λέμε μόνο- η ακρίβεια είναι εισαγόμενη. Εδώ και έναν χρόνο, τα τρία προϊόντα που είχαν τη μεγαλύτερη αύξηση ήταν το λάδι, η σοκολάτα, γιατί υπήρχε αύξηση στις διεθνείς τιμές του κακάο, και οι φυσικοί χυμοί, γιατί υπήρχε ένα θέμα με το πορτοκάλι στη Βραζιλία. Υπάρχουν, όντως, ζητήματα που έρχονται απ’ έξω».
Και οι έξω, οι άλλοι Ευρωπαίοι, τρώνε σοκολάτα και πίνουν χυμό, αλλά υποχωρεί ο πληθωρισμός. Στο πιο χαμηλό της τελευταίας χρονιάς στην Ισπανία, στο χαμηλότερο επίπεδό του από τον Ιούλιο του 2021 στη Γαλλία, στο 2% στη Γερμανία, παρά το πορτοκάλι της Βραζιλίας και το κακάο της φυτείας.
Κατά 3,1% αυξήθηκαν οι τιμές καταναλωτή στη χώρα μας σε ετήσια βάση τον Αύγουστο, σύμφωνα με την πρώτη εκτίμηση της Eurostat. Είναι ο πέμπτος υψηλότερος, πίσω από το Βέλγιο (4,5%), την Εσθονία (3,4%), την Ολλανδία (3,3%) και τη Σλοβακία (3,2%). Τρίτος συνεχόμενος μήνας ανόδου, σε ετήσια βάση. Ποια είναι η φάση;
«Η Ελλάδα βρίσκεται περίπου 30% στον πληθωρισμό τροφίμων, δηλαδή οι τιμές έχουν αυξηθεί κατά περίπου 30%. Όμως, όπως φαίνεται από τα στοιχεία, και στον γενικό πληθωρισμό και στον πληθωρισμό τροφίμων είμαστε λίγο κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Αυτό δεν είναι επιτυχία, σας προλαβαίνω».
Δεν σας καταλαβαίνω. Η πληθωριστική ψυχολογία έχει διαχυθεί παντού, οι τιμές ακολουθούν μια ξεροκέφαλη πορεία, από το χωράφι στο ράφι. Πώς ισχυρίζεστε ότι κάνουμε την ακρίβεια ζάφτι;
Τα μέτρα και τα πρόστιμα στα καλάθια δεν χωρούν και στα κοφίνια περισσεύουν. Γιατί επιμένετε και όλη την ώρα το «τέλος της ακρίβειας» εξαγγέλλετε, ενώ καινούργιες ανατιμήσεις με την πρώτη σταγόνα της βροχής έρχονται;
Το σενάριο ξεφεύγει. Εκτός αν το μόνο σενάριο είναι το ελατήριο. Όχι αυτό της ανάπτυξης, που έχει εκτιναχθεί και ποιος μας πιάνει, αλλά εκείνος ο κύκλος που ανεβαίνει, χωρίς ποτέ να κατορθώνει να ολοκληρωθεί.
Οπότε, για ποιο τέλος μιλάμε; Φτου, πάλι θα τα φυλάμε…
