Το γεγονός ότι η Κυβέρνηση δεν μπορεί να χαρεί ούτε τη μείωση της ανεργίας σε μονοψήφια ποσοστά, έχει τη σημασία του.
Για δεύτερο σερί μήνα, με το 9,5% του Ιουνίου, ήρθε το 9,9% του Ιουλίου και όμως δεν υπήρξαν ούτε τυμπανοκρουσίες, ούτε διθυραμβικά σχόλια. Η επίκληση της «ταπεινότητας» θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, μόνο από εκείνους που δεν ζουν σε τούτα εδώ τα… μάρμαρα.
Η πραγματικότητα κρύβεται στο πολιτικό κόστος, που υφίσταται η σημερινή Κυβέρνηση, όλο και πιο έντονα, ελέω ακρίβειας, που συνοδεύεται από ταυτόχρονη καθήλωση των μισθών.
Όσο οι τιμές των προϊόντων θα κινούνται ανοδικά, χωρίς να υπάρχει ανάλογη πορεία για τις αποδοχές των εργαζομένων, τόσο οι αντιδράσεις θα πληθαίνουν.
Τα social media, που αποτελούν έναν δείκτη που πολλές φορές κρίνεται ως ιδιαίτερα αποκαλυπτικός, δείχνουν το μέγεθος της ενόχλησης των πολιτών, που πολλές φορές μοιάζουν εξοργισμένοι, στην απόγνωσή τους να βγάλουν το μήνα.
Έτσι εξηγείται γιατί μια σειρά από μέτρα, που είχαν φωτογραφηθεί ακόμα και πριν από τις Ευρωεκλογές, μάλλον μεταφέρονται για το νέο έτος και βλέπουμε.
Πρώτο και καλύτερο, φυσικά το μέτρο που εστιάζει στις συντάξεις χηρείας. Αλήθεια, ποιος πιστεύει ότι μετά την γκάφα του 2020, που ξεκίνησε η περικοπή αυτών των συντάξεων για δικαιούχους που προέρχονται από το Δημόσιο, τυχόν επέκταση του μέτρου και σε δικαιούχους από τον Ιδιωτικό Τομέα, θα βοηθήσει την «εικόνα» της Κυβέρνησης; Εάν τολμήσουν στην Σταδίου 29 να προχωρήσουν στην επέκταση της θεσμοθετημένης διάταξης, τους περιμένουν στη γωνία χιλιάδες δικαιούχοι συνταξιούχοι, οι οποίοι θα υποστούν μειώσεις στο βοήθημα που λαμβάνουν λόγω χηρείας, αλλά ακόμα χειρότερα θα κληθούν να καταβάλλουν και αναδρομικά ποσά! Πρόκειται για «χαμένο παιχνίδι» από χέρι και τυχόν ενεργοποίηση του μέτρου θα θυμίζει «πολιτική αυτοκτονία».
Γι’ αυτό και μεσοβδόμαδα ο ίδιος ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης, έσπευσε να ξεκαθαρίσει ότι δεν τίθεται θέμα «περικοπών».
Ανάλογο αφήγημα κρύβεται και στον Ενιαίο Κανονισμό Παροχών, που επίσης έχει έτοιμο το υπουργείο Εργασίας.
Πρόκειται για θέμα που εκκρεμεί από το μακρινό 2017, αλλά καμία πολιτική ηγεσία των τελευταίων επτά ετών δεν αποπειράθηκε να αγγίξει. Τώρα, η σχετική Επιτροπή έχει ολοκληρώσει τις εργασίες της και έχει έτοιμο το πόρισμα, με τις συγχωνεύσεις παροχών που θα γίνουν.
Ποιος τολμά όμως να προχωρήσει σε αυτή την κομβική παρέμβαση, όταν είναι γνωστό ότι θα υπάρξουν σκληρές περικοπές σε παροχές που αφορούν χιλιάδες δικαιούχους; Δεν είναι εποχή για τέτοια μέτρα. Το πολιτικό κόστος δεν το επιτρέπει.
Με δεδομένο μάλιστα, ότι επίκειται εκλογή νέου Προέδρο της Δημοκρατίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τυχόν πολιτικές ανακατατάξεις, μάλλον το πολιτικό κόστος θα συνεχίσει να καθορίζει τις αποφάσεις που θα λαμβάνει, ή που δεν θα λαμβάνει το υπουργείο Εργασίας…
