Πώς διαχειρίζεσαι την παρακμή; «Ας δούμε τα πράγματα με λίγη σοβαρότητα. Πολλές χώρες, από την Ισπανία μέχρι την Αίγυπτο και την Ιαπωνία, έχουν περάσει προ πολλού το αποκορύφωμα της ισχύος τους. Έχει σημασία λοιπόν για τα εκατοντάδες εκατομμύρια των πολιτών τους ο τρόπος με τον οποίο οι κυβερνήσεις τους διαχειρίζονται αυτή την παρακμή. Το ίδιο ισχύει και για τους 177.000 εργαζόμενους της Ford Motor Company. Τι κάνει ένας άνθρωπος που έχει προ πολλού περάσει τα τριάντα, αν όχι να διαχειρίζεται την παρακμή του;». Ο Τζάναν Γκάνες των Financial Times δεν βρίσκει τίποτα μελαγχολικό σ’ αυτήν τη σιδερένια νομοτέλεια του κύκλου της ζωής.
Υποθέτω, αρκεί να μην εκμηδενίσει την όποια ισχύ η ένδυση της παρακμής.
Πώς διαχειρίζεται ένα κόμμα, 20 ετών, την παρακμή; Δεν είναι λίγο νωρίς; Ο πολιτικός χρόνος, όπως και στο εβαπορέ, συμπυκνώνεται, υπό συνθήκες υψηλής πίεσης και θερμοκρασίας. Απώλεια εξουσίας, ιδεολογική και αντιπολιτευτική αταξία, η μία μετά την άλλη εκλογική αποτυχία έως το 17,83% του Ιουνίου 2023 και το 14,92% της ευρωκάλπης του 2024, παραιτήσεις, διαγραφές, αποχωρήσεις, σμικρύνσεις.
Στην κομματική ζωή, η ελάττωση του όγκου, ο περιορισμός της επιρροής δεν λειτουργεί όπως στη Φυσική. Αραιώνει τη συνοχή και κάπου εκεί εισχωρεί η φαινομενικά παράδοξη εξωστρέφεια των εσωστρεφών.
Η αποσύνθεση σε δόσεις δεν αργεί. Τα κωμικοτραγικά της Τρίτης με σημαντικές αλλαγές από την οθόνη στο Σκινέ, η συνέχεια της Τετάρτης με την παράδοση της κεφαλής Λινού στον αψύ, που εκφράζει ολόκληρη σχολή, αχός βαρύς, μαργαριτάρια τυχαία περασμένα σε κλωστή.
Οι κύριοι και οι κυρίες της αυλής -κινηματογραφική αδεία, υπόνοια καμία- θα συνεχίσουν να πετούν μπουγαδόνερα μεταξύ τους, μέχρι να χτυπήσει το ρολόι μεσάνυχτα και η κολυμβητική δεξαμενή στο παραμύθι σηπτική να γενεί.
