Ανοικτή Επιστολή του «Συμμετέχω για την Εθνική Κυριαρχία και την Κύπρο» για την ενημέρωση της Ελληνικής Κοινής Γνώμης και των Πρεσβειών της ΕΕ, ως προς τις επιπτώσεις της συμμετοχής του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών στο άτυπο Συμβούλιο των ΥΠΕΞ της ΕΕ (29/8/2024).
Η πρόσκληση της ΕΕ προς τον Τούρκο ΥΠΕΞ Χακάν Φιντάν να συμμετάσχει την 29η Αυγούστου στις εργασίες του Συμβουλίου Υπουργών Εξωτερικών των 27 κρατών-μελών, αποτελεί μια περιφανή νίκη της Τουρκικής διπλωματίας. Γιατί στο άτυπο αυτό Συμβούλιο κατατίθενται ελεύθερα και συζητούνται ουσιαστικά (δίχως τήρηση πρακτικών και δίχως την βάσανο της έκδοσης ανακοίνωσης κοινών συμπερασμάτων) οι κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής ως προς τα μείζονα τρέχοντα ζητήματα, εν προκειμένω ως προς τις πολεμικές συγκρούσεις σε Ουκρανία και Μ. Ανατολή.
Πρόκειται για μια ετήσια τυποποιημένη διαδικασία (γνωστή ως Gymnich από το όνομα της Γερμανικής πόλης όπου εγκαινιάσθηκε), η οποία συνίσταται σε brainstorming και διαμόρφωση κοινής συνισταμένης ως προς το δέον γενέσθαι στην διεθνή κονίστρα από τους 28 Υπουργούς. Και σ` αυτή την διαδικασία διαμόρφωσης των αξόνων της Ευρωπαϊκής πολιτικής εκλήθη, με την έγκριση Αθηνών και Λευκωσίας, να μετάσχει ως guest star και να την επηρεάσει η Τουρκία!
Η πρόσκληση έχει σαφές πολιτικό μήνυμα. Η ΕΕ όχι μόνον δεν θεωρεί την Τουρκία εισβολέα σε κυρίαρχο κράτος–μέλος του ΟΗΕ (όπως θεωρεί την Ρωσία!) αλλά την αποδέχεται ως συν–εταίρο στον διπλωματικό της σχεδιασμό για Ουκρανία (μολονότι η Άγκυρα έχει αυτοεξαιρεθεί από τις ΝΑΤΟϊκές κυρώσεις κατά της Ρωσίας!) και για Μ. Ανατολή (μολονότι απειλεί το Ισραήλ με στρατιωτική παρέμβαση -δηλ. πόλεμο!- σε Λίβανο αλλά και στην Γάζα).
Ο θρίαμβος της Τουρκίας δείχνει την ανικανότητα και κατάπτωση της ΕΕ, η οποία επέβαλε σε δύο κράτη-μέλη της να εγκαταλείψουν τις πάγιες και ισχυρές ενστάσεις τους για την Ευρω-Τουρκική συνεργασία πριν δρομολογηθεί η αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Άγκυρα και η άρση της Τουρκικής κατοχής στην Κύπρο! Σημασία δεν έχουν οι δικαιολογίες που ψελλίζουν στα συστημικά ΜΜΕ οι Γεραπετρίτης και Κόμπος. Σημασία έχει η αναπόφευκτη συνέπεια της συγκατάθεσής τους: ότι εφ’ εξής θα συν-διαμορφώνει η ΕΕ από κοινού με τον Τούρκο εισβολέα (ήδη στην Κύπρο, οσονούπω και στην Ελλάδα!) την Ευρωπαϊκή πολιτική στρατηγική στο Ουκρανικό και στην Μ. Ανατολή. Δηλαδή δύο πολεμικές συγκρούσεις που ταχύτατα αναγορεύονται σε ζητήματα υπαρξιακής σημασίας για το Ευρωπαϊκό μέλλον! Από την εποχή που ως Οθωμανική Αυτοκρατορία έκρουε τις θύρες της Βιέννης, η Τουρκία δεν είχε ποτέ λόγο (και μάλιστα από θέση ισχύος!) στην διαμόρφωση του Ευρωπαϊκού μέλλοντος!
Όσοι σε Ελλάδα και Κύπρο δεν θέλουν να βιώσουν το εγγύς μέλλον σαν Φαναριώτες στις Παραδουνάβιες ηγεμονίες, έχουν υποχρέωση να παραμερίσουν τους θλιβερούς Κυβερνητικούς διορισμένους στο Υπουργείο Εξωτερικών. Και ν’ απευθυνθούν στους 25 Υπουργούς της ΕΕ επισημαίνοντας ποιά τα επίδικα ανάμεσα σε ΕΕ και Τουρκία:
1) Το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» καθώς και το Τουρκο-Λιβυκό Σύμφωνο Οριοθέτησης της ΑΟΖ αμφισβητούν ευθέως την Ευρωπαϊκή εδαφική κυριαρχία και ΑΟΖ. Η ένοπλη διεκδίκηση Ευρωπαϊκού εδάφους (δηλ. Ελληνικών νησιών) ή τμημάτων της Ευρωπαϊκής ΑΟΖ από την Τουρκία θα πρέπει ν` αντιμετωπισθεί με τα ίδια μέσα από την ΕΕ.
2) Η ένοπλη αποτροπή που εφαρμόζει η Άγκυρα ώστε να μην ασκήσουν Κύπρος και Ελλάδα τα κυριαρχικά τους δικαιώματα σε οριοθετημένες περιοχές της Αποκλειστικής Οικονομικής τους Ζώνης είναι λόγος επιβολής σοβαρών και αποτελεσματικών κυρώσεων στην παράδοση Ευρωπαϊκού στρατιωτικού υλικού στην Τουρκία. Οι υπάρχουσες σχετικές συμφωνίες ανάμεσα σε Ευρωπαϊκές εταιρείες και την Τουρκία δεν πρέπει να εκτελεσθούν. Η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει να κληθούν να υποκαταστήσουν την Τουρκία στις εν λόγω συμφωνίες, δανειοδοτούμενες από την ΕΕ όπου είναι απαραίτητο, με ενέχυρο τα μελλοντικά τους έσοδα από την εκμετάλλευση της ΑΟΖ τους.
3) H Τουρκία χρησιμοποιεί τις μεταναστευτικές ροές ως εργαλείο υπονόμευσης της κοινωνικής συνοχής της ΕΕ, ιδίως της της Ελλάδας και της Κύπρου. Δεδομένου ότι η Τουρκία αποτελεί τρίτη ασφαλή χώρα για άτομα που διώκονται σε Αφρική, Παλαιστίνη, Συρία, Ιράκ, Ιράν, Αφγανιστάν, Πακιστάν και Μπαγκλαντές, η μεθοδευμένη προώθησή τους στην ΕΕ μέσω τουρκικού εδάφους συνιστά εχθρική πράξη. Η ΕΕ πρέπει να πάψει να πληρώνει λύτρα στην Τουρκία προκειμένου αυτή να αναστέλλει, για κάποιες περιόδους, την λαθραία διακίνηση μεταναστών και προσφύγων. Σε αντίθεση με την μέχρι τώρα πολιτική της, η ΕΕ οφείλει να εξαλείψει τούς τουρκικούς εκβιασμούς, με θύματα τους απελπισμένους πρόσφυγες, εφαρμόζοντας κυρώσεις στις τουρκικές εξαγωγές και στις θεωρήσεις των Τούρκων πολιτών.
4) Η διαρκής, μεθοδευμένη υποκίνηση από την Άγκυρα των Μουσουλμάνων ανά την Ευρώπη (των προσφύγων συμπεριλαμβανομένων) σε αμφισβήτηση της συνταγματικής τάξης και των αξιών των Ευρωπαϊκών κοινωνιών, στοχεύει τελικά στην αναγόρευση της Τουρκίας ως του πολιτικού τους εκπροσώπου έναντι της ΕΕ. Πρόκειται για υποδειγματική περίπτωση ξένης ανάμειξης στις εσωτερικές υποθέσεις των Ευρωπαϊκών κρατών. Οι μηχανισμοί, τα δίκτυα και οι οργανώσεις που αποτελούν εργαλεία της Άγκυρας για την μόχλευση των Μουσουλμάνων σε Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία κλπ είναι γνωστά. Πρέπει να τεθούν εκτός νόμου, τα στελέχη τους να αποστερηθούν των Ευρωπαϊκών τους ιθαγενειών και να απελαθούν.
5) Ας συνειδητοποιήσουμε ποια είναι η πραγματικότητα και ποιες οι Ευρωπαϊκές ψευδαισθήσεις. Η Τουρκία πολιτισμικά και οικονομικά συγκροτείται ως αντίπαλος και ανταγωνιστής της ΕΕ. Ως εκ τούτου δεν προσφέρεται ούτε ως εργαλείο πλαγιοκόπησης της Ρωσίας στην Κεντρική Ασία ή στον Καύκασο ούτε ως συνεργάτης της ΕΕ στην Μ. Ανατολή. Αντίθετα, Κύπρος και Ελλάδα είναι πολιτισμικά, ιστορικά και θεσμικά ιδανικά εργαλεία για την προβολή της Ευρώπης σε Ανατολική Μεσόγειο και Εγγύς Ανατολή. Η ΕΕ, εάν πρόκειται να ενισχύσει εαυτήν και όχι την αναδυόμενη γεωπολιτική της αντίπαλο στην Ανατολική Μεσόγειο, οφείλει να ενισχύσει τα ίδια της τα μέλη στην περιοχή!
