«Διαβεβαιώ ότι γνώμονα της συμπεριφοράς μου αποτελεί ο σεβασμός της αξίας κάθε ανθρώπου και η προάσπιση των δικαιωμάτων
του. Έχω την ύψιστη τιμή να υπηρετώ τον Ελληνικό Λαό, ασκώντας την αστυνομική εξουσία που μου εμπιστεύεται, σύμφωνα με το Σύνταγμα και
τους νόμους.[…]. Προσπαθώ διαρκώς να βελτιώνω τη συμπεριφορά μου ως υπεύθυνος δημόσιος λειτουργός, αποδέχομαι τον
κοινωνικό έλεγχο της δράσης μου […]».
(Από τον Κώδικα Δεοντολογίας Αστυνομικού)
Η αντιπαράθεση που ξέφυγε από τα δημοκρατικά όρια μεταξύ του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Παππά με αστυνομικό, μέσω τον social media σηκώθηκε πολύς κουρνιαχτός.
Ένας εκλεγμένος εκπρόσωπος του λαού, οφείλει να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων που απορρέουν από το αξίωμά του. Οφείλει να προσέχει τα λόγια του και να μην ολισθαίνει σε δημόσιο «ξεκατίνιασμα», ακόμη και αν κάποιος τον καθυβρίζει.
Η προσφυγή σε αθέμιτες τακτικές, ακόμη και για παραδεκτούς σκοπούς, στιγματίζουν το πολιτικό ήθος που πρέπει να τον χαρακτηρίζει.
Από την άλλη, στο ίδιο ζύγι πρέπει να μπει και το ήθος ενός δημόσιου λειτουργού που οριστεί για να διαφυλάττει τον νόμο και την ασφάλεια.
Αστυνομικός ή «μπάτσος»;
Η ετυμολογία της λέξης από τα συνθετικά άστυ+νόμος υποδεικνύει ότι αρμοδιότητα των αστυνομικών είναι να διασφαλίζουν την τήρηση των νόμων στο άστυ.
Σύμφωνα με τον αναλυτικό ορισμό που δίνει ο Γ. Μπαμπινιώτης στο Λεξικό της Νέας Ελληνικής γλώσσας για τη λέξη «αστυνομία» είναι: «η κρατική υπηρεσία που μεριμνά για την προστασία και ασφάλεια των πολιτών, την εξασφάλιση της δημόσιας τάξης και γενικότερα την εφαρμογή των νόμων που θεσπίζει η πολιτεία, την καταπολέμηση του εγκλήματος και ενίοτε την αντιμετώπιση έκτακτων περιστατικών. Από τα παραπάνω προκύπτει ότι οι αστυνόμοι θα έπρεπε λογικά να φαντάζουν στη συνείδηση του κόσμου ως προστάτες της ζωής και περιουσίας τους και να δημιουργούν ένα συναίσθημα ασφάλειας και ηρεμίας με την παρουσία τους και μόνο».
«Μπάτσος» σημαίνει το χαστούκι, το ράπισμα, λέξη που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τους αστυνόμους προέρχεται από την τουρκική λέξη «baç» που σήμαινε το φόρο που εισέπρατταν οι χωροφύλακες ασκώντας συχνά βία.
Καθίσταται προφανές ότι η χρήση της συγκεκριμένης λέξης για να περιγράψει τα όργανα αυτά της τάξης παραπέμπει στην άσκηση βίας πάνω σε αθώα θύματα, στην διαφθορά και την αυταρχική εξουσία που ταλαιπωρεί αδύναμους πολίτες.
Σε κάθε περίπτωση, η συμπεριφορά ενός αξιωματικού της Ελληνικής Αστυνομίας δεν συνάδει με τοξικές, γεμάτες μίσος και χυδαίες αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που δεν μπορούν καν να εκστομιστούν,
Είναι δίκαιη η αντίδραση της Ένωσης Αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ. Αττικής, και η υπεράσπιση του κομβικού για την κοινωνία ρόλου του αστυνομικού.
Αλλά οι γενικεύσεις πολύ συχνά δεν είναι δίκαιες.
Της αξίζει, άραγε ένα μέλος με σκαιή συμπεριφορά;
Ίσως ένας πειθαρχικός έλεγχος να έβαζε τα πράγματα στην θέση τους.
