Η έλλειψη νερού μοιάζει με τον ανθρώπινο πόνο, είναι ένα πολύτιμο μήνυμα στον άνθρωπο για να ψάξει να βρει την αιτία που του δημιουργεί την «αρρώστια». Και αυτή είναι η έλλειψη ορθολογιστικής χρήσης, πολιτικής βούλησης και κονδυλίων.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά: Η θάλασσα καλύπτει σχεδόν το 70% του πλανήτη και όλοι ξέρουμε ότι από αυτήν, με την κατάλληλη επεξεργασία, μπορούμε να πάρουμε άφθονο πόσιμο νερό. Επίσης, γνωρίζουμε ότι πολλές φορές όταν βρέχει δημιουργούνται ενίοτε καταστροφικές πλημμύρες, ένεκα του μπαζώματος των ποταμών και της παράλογης δόμησης. Ενώ δεν υπάρχει και επαρκής σύγχρονος σχεδιασμός, ώστε τα πολλά νερά που πέφτουν ανά περιοχή να μπορούν να συσσωρεύονται σε διαφορετικούς ταμιευτήρες και να αξιοποιούνται δεόντως για τις κοινωνικές ανάγκες και ιδίως για γεωργική χρήση.
Φυσικά ο καθένας καταλαβαίνει ότι όλο αυτό έχει να κάνει με υψηλό κόστος. Άλλο όμως να λέμε ότι δεν έχουμε βροχές και άλλο να εθελοτυφλούμε και να μη δίνουμε χρήματα για τις κατάλληλες υποδομές.
Ας αντιληφθούμε τώρα και το σπουδαιότερο, που έχει να κάνει με την παιδεία και τις συμπεριφορές των ανθρώπων. Έχουμε όμως μάθει να μη σπαταλάμε αλόγιστα το νερό και να το χρησιμοποιούμε ορθολογιστικά στα πλαίσια των αναγκών μας;
Ένα παράδειγμα στη χώρα μας είναι τα νησιά, όπου, ενώ εκ των πραγμάτων δεν έχουν αρκετά αποθέματα νερού, κτίζονται αλόγιστα υπερπολυτελείς βίλες και τεράστιες πισίνες δίπλα στη θάλασσα.
Έτσι, ελλείψει έργων υποδομών από την πολιτεία και μέριμνας για το κοινωνικό σύνολο, αποφασίζουμε πάλι οι περισσότεροι από εμάς να παραβλέψουμε την αιτία και να προβάλουμε παγκοσμίως την ταμπέλα της έλλειψης νερού.
Ένα συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι οι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα και να δημιουργήσουν την ευημερία τους και να αφεθούν στην απόλυτη καταστροφή τους. Η αδιαφορία σκοτώνει δίνοντας χώρο για εκμετάλλευση, ενώ η κοινωνική μόρφωση μέσω παιδείας και με την κατάλληλη συνεργασία θα μπορούσε να φέρει την επίλυση των προβλημάτων μας.
Ας δούμε λοιπόν πρώτα γιατί έχουμε λειψυδρία και δεύτερον πώς μπορούμε με το σωστό τρόπο να μην έχουμε καμία έλλειψη ως κοινωνία. Άλλωστε, αυτό είναι το ζητούμενο!
