Σφαλνάς τα βλέφαρα και νιώθεις όλα να κατασταλάζουν μέσα σου τρικυμιστά.
Στη Θεσσαλονίκη, ψάχνουν πού να πάνε τους μαθητές που φοιτούν σε λυόμενα σχολεία από τον σεισμό του 1978, γιατί «έχουν υπερβεί χρονικά τον σκοπό κατασκευής τους και είναι πλέον εκτός σημερινών προδιαγραφών και αγνώστου επιπέδου ασφάλειας». 46 χρόνια μετά, Ελλάδα 2.0 δυνατά.
Μπαρούτι σκάει στα απλά. Στην πραγματικότητα, ένα ρεύμα κακής διάθεσης διαπερνά όλες τις εποχές κι είναι απολύτως φυσιολογικό. Τι γκρινιάζεις, βρε σπουργίτι; Νομίζεις ότι τα προηγμένα τεχνολογικά φέρνουν δώρα μαζικά;
Οι εργαζόμενοι φαίνεται πως δεν αποκομίζουν ακόμη τα υποσχόμενα οφέλη από την παραγωγικότητα της τεχνητής νοημοσύνης, σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Ερευνών της UpWork. Πάνω από τρεις στους τέσσερις εργαζόμενους στις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Αυστραλία και τον Καναδά δήλωσαν ότι τα εργαλεία AI έχουν μειώσει την παραγωγικότητά τους και έχουν αυξήσει τον φόρτο εργασίας τους.
Το ειρωνικό σε όλη αυτή την ιστορία είναι ότι όσο περισσότερο χρησιμοποιούμε όλα αυτά τα συστήματα τόσο πιο έξυπνα γίνονται, αφού από εμάς μαθαίνουν. Τα μαθαίνω γράμματα και πράματα, χάνοντας χρόνο και παραγωγικότητα, για να μου πάρουν τη δουλειά δηλαδή.
Ποιος πεθαίνει, ποιος ζει. Μια ελαφριά φάρσα η τελετή. Κάτι σαν τον «Κανόνα του Παιχνιδιού» του Ρενουάρ -μέχρι την Κυριακή επιμένουμε γαλλικά, Ολυμπιακά-, αλλά χωρίς τα κομψά.
Διακόπτουμε, για να χαθούμε σε πιο διάφανα, θερινά. «Το χειρότερο πράγμα σε αυτόν τον κόσμο είναι ότι όλοι έχουν τους λόγους τους», συνοψίζει ο Οκτάβ-Ρενουάρ.
Πάντα έχουν τους λόγους τους και για το καλό και για το κακό. Η πρόκληση είναι να σταματήσουν να είναι αποκλειστικά εναντίον και να επιλέξουν να είναι εκ νέου υπέρ κάποιου πράγματος. Πέρα από την αυλή τους και τη δεξαμενή των βεβαιοτήτων τους.
