Τον Ιούλιο του 1943, η ρωσική πόλη του Κουρσκ βίωσε μια ιστορική μάχη ανάμεσα στον Κόκκινο Στρατό και τις δυνάμεις της ναζιστικής Βέρμαχτ. Μετά την ήττα στο Στάλινγκραντ, ο Χίτλερ θέλησε να ανακτήσει την πρωτοβουλία και διέταξε μια μεγάλη αντεπίθεση στο Κουρσκ, που είχαν καταλάβει οι Σοβιετικοί. Η μάχη διήρκεσε επτά εβδομάδες και έληξε στα μέσα Αυγούστου με τη νίκη του Κόκκινου Στρατού.
Οκτώ δεκαετίες μετά, μεγάλη έκπληξη προκάλεσε η ουκρανική επίθεση στη ρωσική περιοχή του Κουρσκ, που βρίσκεται 60 χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Ουκρανία. Περίπου 1.000 Ουκρανοί στρατιώτες, υποστηριζόμενοι από τανκς, τεθωρακισμένα οχήματα και drones, εισέβαλαν στο ρωσικό έδαφος, με τη Μόσχα να κάνει λόγο για «τρομοκρατική ενέργεια» και «επίθεση-πρόκληση μεγάλης κλίμακας».
Το Κρεμλίνο ισχυρίζεται ότι σταμάτησε την προέλαση και ότι οι βομβαρδισμοί από τις δυνάμεις του Κιέβου, οι οποίοι προηγήθηκαν, είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατο τουλάχιστον πέντε αμάχων.
Η επίθεση αυτή στο ρωσικό έδαφος φαίνεται ότι εξέπληξε επίσης και τους Αμερικανούς. Ο εκπρόσωπος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας Τζον Κίρμπι δήλωσε ότι η Ουάσιγκτον θα ζητήσει εξηγήσεις από τους Ουκρανούς για να καταλάβει τι τους οδήγησε σε μια τόσο μεγάλης κλίμακας επίθεση πέρα από τα σύνορα.
Αναμφίβολα, ένας από τους στόχους της ουκρανικής εισβολής ήταν να υποχρεώσει το Κρεμλίνο να στείλει ρωσικές εφεδρείες στην περιοχή, αποδυναμώνοντας τελικά τις επιχειρήσεις της Μόσχας σε αρκετούς τομείς του Ντόνετσκ, όπου τα στρατεύματα της Μόσχας έχουν πρόσφατα εντείνει τις επιθέσεις. Αλλά θα μπορούσε επίσης να επεκτείνει τη δέσμευση των ουκρανικών δυνάμεων στο μέτωπο, το οποίο σήμερα έχει ήδη μήκος πάνω από 1000 χιλιόμετρα.
Οι Ουκρανοί εκμεταλλεύτηκαν την κινητικότητα που πρόσφεραν τα νέα τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς στρατευμάτων που παράγονται για τις ΗΠΑ από την καναδική General Dynamics και δεν είχαν δει μέχρι τώρα στο πεδίο της μάχης. Οι Ρώσοι τους περίμεναν όμως και μεγάλο μέρος των οχημάτων αυτών καταστράφηκε από συνδυασμένα πυρά πυροβολικού και αεροπορίας.
Ο πόλεμος δεν αλλάζει πρόσωπο
Στρατιωτικοί αναλυτές λένε πάντως ότι παρά την εισβολή ο πόλεμος δεν αλλάζει πρόσωπο. Η Ρωσία συνεχίζει να επικρατεί στην Ουκρανία, όπως συμβαίνει εδώ και αρκετό καιρό.
Φυσικά, μια ουκρανική εισβολή στο ρωσικό έδαφος είναι επίθεση στην αξιοπιστία του προέδρου Πούτιν, που δεν μπορεί να την αποδεχτεί. Στρατιωτικά, όμως, η επίθεση των Ουκρανών δεν ήταν πολύ μεγάλη. Μια ταξιαρχία χωρισμένη σε τρία ή τέσσερα τάγματα. Και έτσι κι αλλιώς,δεν είχαν μεγάλη επιτυχία. Οι Ρώσοι δεν διατρέχουν κανέναν κίνδυνο στρατιωτικά, το μόνο πρόβλημα είναι να διαφυλάξουν την εικόνα τους.
Από την άλλη πλευρά, ο Ουκρανός πρόεδρος Ζελένσκι, αντιμετωπίζοντας μεγάλες δυσκολίες πολιτικά και στο πεδίο της μάχης,προχώρησε σε μια πρωτοβουλία για να δείξει στην κοινή γνώμη και στους υποστηρικτές του ότι η Ουκρανία εξακολουθεί να έχει τη δυνατότητα να προκαλέσει κάποια προβλήματα στους Ρώσους.
Υπάρχει όμως και μια άλλη ανάγνωση. Με μια επικείμενη ιρανική επίθεση κατά του Ισραήλ, η Ουκρανία μπορεί να χαθεί από το προσκήνιο της παγκόσμιας κοινής γνώμης. Και ο Ζελένσκι θέλησε να κρατήσει την προσοχή της Δύσης ψηλά σε αυτόν τον πόλεμο.
Στο ίδιο πλαίσιο, το Κίεβο προσπάθησε να ανοίξει ένα είδος δεύτερου μετώπου στην Αφρική, ενάντια στις ρωσικές μισθοδοτικές δυνάμεις του λεγόμενου «Αφρικανικού Σώματος» (πρώην Βάγκνερ), στον Νίγηρα και στο Μάλι.
Με την υποστήριξη της Ουκρανίας, τοπικές,αυτονομιστικές και τζιχαντιστικές ομάδες, εξαπέλυσαν το τελευταίο διάστημα επιθέσεις στα κυβερνητικά στρατεύματα και τις ρωσικές δυνάμεις, προκαλώντας μεγάλες απώλειες. Οι ενέργειες αυτές οδήγησαν τις δυο αφρικανικές χώρες να διακόψουν σχέσεις με το Κίεβο.
Στην υποσαχάρια Αφρική όμως, οι Γάλλοι και οι Αμερικανοί φεύγουν και η Μόσχα ενισχύει την επιρροή της, όπως δείχνουν και τα τελευταία φιλο-ρωσικά πραξικοπήματα στην περιοχή.
Το σίγουρο είναι ότι ο ρώσο-ουκρανικός πόλεμος καλά κρατεί και ουδείς συζητά για την εξεύρεση μιας λύσης, μέσω της διπλωματικής οδού.
Στο μεταξύ, όπως ανακοίνωσε η πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η Ε.Ε. έχει δώσει συνολικά μέχρι τώρα 108 δισεκατομμύρια ευρώ για να βοηθήσει την Ουκρανία. Και φαίνεται ότι θα ξοδέψει πολύ περισσότερα. Σε ένα βαρέλι δίχως πάτο. Με τη ψευδαίσθηση ότι τη λύση θα τη δώσει ο πόλεμος.
