Οι κατάλογοι των φυσικών και νομικών προσώπων που χρωστάνε στο Δημόσιο ποσά άνω των 150.000 ευρώ, εκτός από την κρατική αδυναμία για την είσπραξή τους αποκάλυψαν πως υπάρχει και μια «άσπρη τρύπα» χρεών, το ύψος της οποίας υπερβαίνει το ποσό των 39 δισ. ευρώ ή δεν μετράμε καλά τα ληξιπρόθεσμα.
Το μέτρο της δημοσιοποίησης των οφειλετών επιβλήθηκε από την τρόικα τα χρόνια των μνημονίων, εφαρμόζεται από το 2017 ως μέτρο πίεσης, αλλά η αποτελεσματικότητά του είναι αμφίβολη.
Κάθε χρόνο στις λίστες είναι σχεδόν τα ίδια φυσικά πρόσωπα και οι ίδιες εταιρείες (πολλές εκ των οποίων δεν υφίστανται) και δεν φαίνεται να ανησυχούν για τη δημοσιότητα που «απολαμβάνουν».
Αντίθετα, μάλλον νιώθουν ικανοποιημένοι που έχουν κατορθώσει να αποφύγουν την πληρωμή φόρων δισ. ευρώ και ταυτόχρονα να ξεφεύγουν αποτελεσματικά από τα εισπρακτικά μέτρα της εφορίας. Ωστόσο, οι λίστες αυτές αποκάλυψαν ότι τα ληξιπρόθεσμα χρέη των φυσικών και νομικών προσώπων προς την εφορία είναι αισθητά υψηλότερα σε σχέση με εκείνα που γνωρίζαμε έως τώρα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε χθες η ΑΑΔΕ, το συνολικό ύψος των ληξιπρόθεσμων χρεών προς το Δημόσιο, στο τέλος Μαΐου ήταν 107,19 δισ. ευρώ. Από αυτά, έχουν χαρακτηριστεί ανεπίδεκτα είσπραξης τα 26,33 δισ. ευρώ και το «πραγματικό» ληξιπρόθεσμο διαμορφώνεται σε 80,86 δισ. ευρώ.
Ανατρέχοντας στις λίστες των μεγάλων οφειλετών διαπιστώνεται ότι μόνο αυτοί που χρωστούν πάνω από 150.000 ευρώ έκαστος, οφείλουν συνολικά 146,16 δισ. ευρώ (105,05 δισ. τα νομικά πρόσωπα και 41,12 δισ. ευρώ τα φυσικά πρόσωπα).
Δηλαδή, το σύνολο του χρέους των μεγαλοοφειλετών είναι μεγαλύτερο τουλάχιστον κατά 39 δισ. ευρώ από το γενικό σύνολο χρεών όλων των οφειλετών! Προφανώς, κάτι δεν πάει καλά στην καταμέτρηση, γιατί δεν εξηγείται με μαθηματικούς όρους η διαφορά.
Το ζητούμενο ήταν να μη φτάσουν στα επίπεδα αυτά τα χρέη και να χάνεται το μέτρημα. Από τη στιγμή που έφτασαν, ουδείς προσδοκά στο υπ. Οικονομικών ότι είναι εφικτό ένα φυσικό ή νομικό πρόσωπο (αν είναι υπαρκτό) να αποπληρώσει οφειλές δισεκατομμυρίων ή εκατομμυρίων ευρώ.
