Υπάρχουν κατάλογοι και κατάλογοι. Εστιατορίων, βιβλιοθηκών, τηλεφωνικοί, διαφημιστικοί, εκλογικοί, μεταρρυθμίσεων, μέτρων και πάει λέγοντας. Υπάρχουν λίστες και λίστες. Αναμονής, γάμου, μαύρες, Μπόργιανς, Λαγκάρντ, αλλά κι όσες κινούνται στην περιοχή του μύθου.
Έχει μια ομορφιά η λίστα, αποφαίνεται ο Ουμπέρτο Έκο. Πού έγκειται η «Ομορφιά της λίστας», όπως είναι ο τίτλος του βιβλίου του; Στην ταξινόμηση ή στην απαρίθμηση-αντίδοτο στην αϋπνία ή μήπως στη χαρά να συνδέει κανείς γράμματα και αριθμούς;
Το 2011 ήταν 6.000 επιχειρήσεις που χρωστούσαν στο Δημόσιο πάνω από 150.000 ευρώ και οι οφειλές άνω των 30 δισ. ευρώ.
Το περσινό έτος η λίστα περιελάμβανε 27.000 φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις, ανάμεσά τους κι αυτές που μας έχουν αποχαιρετήσει εδώ και χρόνια, δηλαδή η ανάρτηση των στοιχείων τους δεν είχε και δεν έχει απολύτως κανένα νόημα.
Η φετινή δεν διαφέρει. Μόνο στο μέγεθος. Συγκεκριμένα, η λίστα με τα φυσικά πρόσωπα που χρωστούν στην εφορία και τα ταμεία πάνω από 150.000 ευρώ αριθμεί φέτος 11.109 ΑΦΜ, έναντι των 10.168 την περσινή χρονιά, ενώ η λίστα με τα νομικά πρόσωπα αριθμεί 18.095 οφειλέτες, έναντι 16.839. Όλοι αυτοί έχουν χρέη πάνω από το μισό ΑΕΠ της χώρας.
Τι θα γίνει τώρα, που σκοντάψαμε σε γνωστές φυσιογνωμίες; Οι οφειλές της «Ακρόπολης Χρηματιστηριακής» ξεπερνούν μαζί με τα πρόστιμα τα 13,8 δισ. ευρώ και της παλαιάς Ολυμπιακής τα 2,37 δισ. ευρώ, τα οποία θα εισπραχθούν όταν γεννήσουν οι ημίονοι. Το τελευταίο, εδώ που τα λέμε, είναι πιο πιθανό.
Στα φυσικά πρόσωπα, υπάρχουν δύο μεγάλα εθνικά κεφάλαια, το καθένα εκ των οποίων χρωστά άνω του 1 δισ. και ένας κύριος, στην 26η θέση που δεν ξέρουμε με ποια χώρα και ποια ήπειρο έχει δέσει. Συνολικά, στη «λίστα της ομορφιάς» αναπαύονται περί τα 140 δισ. ευρώ. Υπάρχουν σ’ ένα ξεχωριστό σύμπαν παράλληλο στο δικό μας. Απευθύνονται στο θυμικό μας, αλλά δεν είναι το γιατρικό μας. Αν δεν αλλάξει το θεσμικό πλαίσιο, για να μείνουν όσα μπορούν να εισπραχθούν, τα καλοκαιρινά αναγνώσματα χαμένους σε ονόματα κι αριθμητικά σώματα θα μας βρουν.
