Επί προσωπικού το σημερινό σχόλιο της στήλης. Μόνιμος σχεδόν κάτοικος της περιοχής Ερωτοσπηλιά στο Πόρτο Ράφτη, είμαι από τους τυχερούς που απολαμβάνω όποτε μπορώ τον «μικρό παράδεισο», όπως είχε αποκαλέσει συνάδελφος την ομώνυμη παραλία σε σχετικό παλαιό του δημοσίευμα.
Η… τύχη σταματά εδώ. Γιατί πολλά μπορούν να συμβούν στην περιοχή, όπως και σε τόσες άλλες σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο, λόγω της αδιαφορίας των δημοτικών αρχών αλλά και των λουόμενων επισκεπτών.
Η όμορφη αυτή παραλία δεν καθαρίζεται ποτέ, όπως θα έπρεπε, από το Λιμενικό Ταμείο Μαρκοπούλου, τον αρμόδιο φορέα διαχείρισης του παραλιακού μετώπου.
Ο καθαρισμός επαφίεται στον… πατριωτισμό κατοίκων που μαζεύουν σχεδόν σε καθημερινή βάση όσα βλέπει η… πεθερά: πλαστικά μπουκάλια και ποτήρια, κουτάκια αναψυκτικών, διαφημιστικά φυλλάδια…
Η αρμόδια δημοτική αρχή απαξίωσε φέτος να φέρει ακόμη και κάδους απορριμμάτων, παρότι το αίτημα έχει… δρομολογηθεί, κατά δήλωση υπαλλήλου – άραγε για ποιο έτος;
Ο πύργος του ναυαγοσώστη έχει μετατραπεί σε σωστή χωματερή, αφού ουδέποτε ανοίγει για να καθαριστεί από τα αποτσίγαρα και τις σπασμένες πλαστικές καρέκλες που βρίσκονται στο εσωτερικό του.
Τελευταίο: Η πυκνόφυτη κατάληξη ρέματος δεν έχει αποψιλωθεί. Παράλληλα εμφανίζει εικόνα άτυπης χωματερής, πολλαπλασιάζοντας τον κίνδυνο πυρκαγιάς, την ώρα που η παραλία υποτίθεται είναι και η μόνη οδός διαφυγής έτσι και συμβεί το μοιραίο.
Για καθαρισμό των δρόμων, αποψίλωση πεζουλιών, τακτικό και σωστό καθαρισμό οικοπέδων που ανήκουν σε δημόσιους φορείς, π.χ. Αρχαιολογική Υπηρεσία, ούτε λόγος…
Εικόνα εγκατάλειψης που φαντάζομαι δεν θα είναι μοναδική στον αττικό και ευρύτερα ελλαδικό χώρο.
Μήπως, εκτός το κίνημα της πετσέτας και την πλατφόρμα καταγγελιών για τα παράνομα ομπρελοκαθίσματα, χρειάζεται και μια πλατφόρμα καταγγελίας για όσες δημοτικές αρχές αδιαφορούν για την καθαριότητα της παραλιακής και χερσαίας ζώνης ευθύνης τους;
