Φαντασμαγορικό γεγονός, δουλεμένο από ειδικό επιτελείο πολλαπλών ειδικοτήτων και με κόστος πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού σε μία πόλη ασφυκτικά θωρακισμένη από πιθανές ασύμμετρες απειλές, με φόντο το σαμποτάζ στους γαλλικούς σιδηροδρόμους και τους πολέμους σε Ουκρανία και Γάζα. Και λίγο πιο πέρα, οι πολυεθνικές που κάνουν παιχνίδι και περιμένουν να αδράξουν τους καρπούς της εμπορευματοποίησης του αθλητισμού.
Φυσικά και όλοι γνωρίζουμε την αξία των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων με το απαράμιλλο Ολυμπιακό Ιδεώδες και τον κλάδο ελαίας εκείνης της εποχής. Η αλήθεια όμως είναι ότι λίγοι μπορούν να παρατηρήσουν τη σημερινή εξέλιξή τους, που βασίζεται στον άτεγκτο και καταστροφικό ανταγωνισμό που έχει σκοπό το οικονομικό και πολιτικό κέρδος, με εξιλαστήριο θύμα τον αθλητισμό γενικότερα και ενίοτε τους αθλητές που προσπαθούν στο πνεύμα της εποχής να αποσπάσουν το μεγαλύτερο οικονομικό όφελος.
Περισσότερο λοιπόν θυμίζουν ρωμαϊκές εποχές, που οι αυτοκράτορες προσέφεραν «άρτο και θεάματα» στον όχλο για να ξεχνάει τη δυστυχία του. Πότε και ποιος διοργανωτής θα επαναφέρει το παγκόσμιο Ολυμπιακό πνεύμα της Ολυμπιακής εκεχειρίας; Οι ελάχιστες εξαιρέσεις των υπέροχων αθλητών που καταφέρνουν να ξεχωρίσουν αγωνιστικά βρίσκουν πάντα ανυπέρβλητα εμπόδια με το κόστος της προετοιμασίας τους, την επαγγελματική τους εξέλιξη και τον αθέμιτο ανταγωνισμό των σύγχρονων αναβολικών.
Όλα αυτά, μαζί με πολλά άλλα προβλήματα που συχνά αντιμετωπίζουν τους αναγκάζουν να παρασύρονται στον βωμό της υπερφίαλης δημοσιότητας και του κέρδους των νεότερων Ολυμπιακών Αγώνων, που δυστυχώς ή ευτυχώς ονομάζονται Olympic Games. Και ναι, είναι Ολυμπιακά Παιχνίδια με στρατηγική να διασκεδάσουν και όχι να ψυχαγωγήσουν και να ενθουσιάσουν. Πόσοι άραγε από εμάς καταλαβαίνουμε τη διαφορά αυτών των λέξεων ώστε να νιώθουμε και να ενστερνιζόμαστε τα Ολυμπιακά ιδεώδη; Μία ανθρωπότητα που παραπαίει σε συμφέροντα και πολέμους, χωρίς τη βασική παιδεία που ανέπτυξαν οι αρχαίοι Έλληνες, είναι αδύνατον να ξεφύγει από τους φανταχτερούς Ολυμπιακούς. Οι φιλόσοφοι τιμούσαν τις αρετές και τις αξίες, όχι όμως τις χρηματιστηριακές αλλά τις πανανθρώπινες, που ελπίζω πολλοί άνθρωποι στον πλανήτη να τις υιοθετούν ακόμη.
