Το πρώτο τρίμηνο του έτους στην ευρωζώνη το έλλειμμα ως προς το ΑΕΠ μειώθηκε στο 3,2% από 4%, σε σχέση με τους τελευταίους τρεις μήνες του 2023, σύμφωνα με τη Eurostat.
Στο ίδιο διάστημα, το μέσο χρέος στους 20 της ζώνης του ευρώ αυξήθηκε από 88,2% σε 88,7% ως προς το ΑΕΠ. Μικρές διαφορές θα πείτε. Όχι όμως ασήμαντες.
Το έλλειμμα στο 3,2% του ΑΕΠ είναι μια απειλή και όχι μια υπόσχεση ανάπτυξης, επειδή οι νέοι κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας λένε πως πρέπει να μειωθεί στο 1,5%. Επομένως, όλες οι χώρες μέλη θα πρέπει να σφίξουν το ζωνάρι.
Και όταν λαμβάνεται απόφαση για λιτότητα, το 88,7% του λόγου χρέους-ΑΕΠ δεν θα μειωθεί, αλλά θα αυξηθεί λόγω χαμηλότερης ανάπτυξης. Αυτά λέει η ορθόδοξη οικονομική θεωρία.
Με απλά λόγια; Το μέλλον προοιωνίζεται δυσοίωνο. Η Ευρώπη καταδικάζει τον εαυτό της να συνεχίσει τη συνεχή πτώση ως προς την οικονομία, τον διεθνή ανταγωνισμό, αλλά και τις ίδιες της αξίες της.
Έκανε μάλιστα σε πολλούς εντύπωση το γεγονός ότι η επανεκλεγείσα πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, ουδεμία αναφορά έκανε στο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, κατά την πανηγυρική ομιλία επανεκλογής της ενώπιον του Ευρωκοινοβουλίου, στο Στρασβούργο την περασμένη εβδομάδα.
Γιατί απλά το λεγόμενο Σύμφωνο Σταθερότητας είναι ενάντια σε αυτό που θέλουν οι λαοί της Ευρώπης, αλλά έχει επιβάλει ουσιαστικά, μόνο η Γερμανία, μαζί με τους «φειδωλούς» δορυφόρους της.
Η Γερμανίδα φον ντερ Λάιεν εξήγησε ξεκάθαρα τι θέλει να είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση: Μια κοινωνική οικονομία της αγοράς. Όχι, όμως, μια κοινωνία που προσπαθεί να ενώσει τις δυνάμεις της για ένα πολιτιστικό, ανθρωπιστικό έργο ειρηνικής συνύπαρξης και προόδου.
Από την ομιλία της απουσίασαν παντελώς λέξεις, όπως «πολιτισμός», «τέχνες» και «ανθρωπιστικές επιστήμες». Κάτι που δεν είναι και τόσο φυσιολογικό όταν μιλάμε για την Ευρώπη.
Αντίθετα, η λέξη που αναφέρθηκε περισσότερο στην ομιλία της ήταν η «εγγύηση» και το ρήμα «εγγυώμαι», με αναφορές στην ασφάλεια, είτε πρόκειται για την μετανάστευση, τις προμήθειες, τις αμυντικές ή στρατηγικές τεχνολογίες. Για να μπορέσει όμως η ΕΕ να εφαρμόσει αυτές τις «εγγυήσεις» χρειάζονται εργαλεία και σε αυτό το σημείο αρχίζει να αναδεικνύεται η εγγενής αδυναμία αυτής της Ευρώπης.
Ακούσαμε για στρατηγικές, κοινές προσεγγίσεις, σχέδια δράσης, νέα προγράμματα, νέα σύμφωνα, οδικούς χάρτες…Λόγια, λόγια, λόγια, που έχουν σίγουρα τη χρησιμότητά τους, αλλά και τα όριά τους. Γιατί, η αποτελεσματικότητά τους μπορεί να μετρηθεί μόνο εκ των υστέρων. Δεν είναι, λοιπόν, ισχυρές ενέργειες που θα μπορέσουν να πείσουν τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις στη Γηραιά Ήπειρο ότι κάτι θα αλλάξει.
Στις μόνες δαπάνες που τονίστηκε πως πρέπει να αυξηθούν ήταν για την άμυνα. Και δυστυχώς η ΕΕ θα αναγκαστεί στο μέλλον να δαπανήσει περισσότερα για την άμυνα, παρά για τους άλλους επιχειρηματικούς τομείς και τα νοικοκυριά.
Είτε εκλεγεί ο Τραμπ στην Αμερική, είτε η Καμάλα Χάρις, η Ευρώπη θα παραμείνει εξαρτημένη από την Ουάσιγκτον και θα δαπανήσει περισσότερα για την άμυνα.
Η γενική αίσθηση είναι πάντως, ότι η ήπειρός μας είναι, ένα από τα πιο αδύναμα κόμματα στην παγκόσμια σκακιέρα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει γραμμή: η φον ντερ Λάιεν και οι κυρίαρχοι κύκλοι στις μεγάλες πρωτεύουσες, έχουν επικεντρωθεί στον πόλεμο με τη Ρωσία ως βασικό στοιχείο. Ζούμε δυστυχώς σε έναν κόσμο φανατικών, αντί ο ορθολογισμός να καθοδηγεί την ιστορία.
