Ο κ. Σμιθ βρίσκεται στο Παρίσι. Ο κ. Σμιθ είναι χρυσός Ολυμπιονίκης. Ακόμη κι αν δεν θυμάστε το αγώνισμά του, δεν μπορεί να μην έχετε δει την υψωμένη γροθιά του.
16 Οκτωβρίου 1968. Ολυμπιακοί Αγώνες στο Μεξικό. Ο Αμερικανός Τόμι Σμιθ τερμάτισε πρώτος στην κούρσα των 200μ., ο Αυστραλός Πίτερ Νόρμαν δεύτερος, κλάσματα του δευτερολέπτου μπροστά από τον Τζον Κάρλος. Οι δύο Αφροαμερικανοί μπήκαν στην απονομή με μαύρες κάλτσες χωρίς παπούτσια. Ο Σμιθ φορούσε ένα μαύρο φουλάρι. Σήκωσε τη δεξιά γαντοφορεμένη στα μαύρα γροθιά του και ο Κάρλος την αριστερή. Ο Nόρμαν ανέβηκε στο βάθρο με την κονκάρδα της Ολυμπιακής Καμπάνιας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα που ήδη φορούσαν οι συναθλητές του.
Η συνέχεια για τους Σμιθ και Κάρλος είναι η αναμενόμενη. Τιμωρία. Η συνέχεια για τον λευκό Νόρμαν ήταν χειρότερη. Εγκατέλειψε τον πρωταθλητισμό, αλλά δεν μετάνιωσε για τη στάση του στο Μεξικό. Ήταν συνειδητή επιλογή, θέμα αρχής. Οκτώβριο του 2006 πέθανε από ανακοπή. Το φέρετρό του σήκωσαν στους ώμους οι Κάρλος και Σμιθ.
Ο τελευταίος, 80 ετών, θα ύψωνε τη γροθιά του ξανά; «Θα το έκανα κάθε μέρα. Όταν φύγω από τη ζωή, θα έχει μείνει κάτι από μένα». Η χειρονομία, τότε που δεν υπήρχαν πλατφόρμες για δήλωση διαμαρτυρίας. Αυτό είναι το «αληθινό» του Παλαμά στην αυθεντικότητα του «αρχαίου πνεύματος». Στη μεγάλη γιορτή, ήταν τομή.
Η σημερινή γενιά αθλητών είναι πιο ακτιβιστική, γράφουν οι F.T. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Παρίσι μπορεί να είναι οι θερμότεροι όλων των εποχών. Θα είναι και οι πιο πολιτικοί; Έχει μπόλικη ύλη συσσωρευτεί. Μαύρα από την Ουκρανία έως τη Γάζα.
Ντρέπεσαι κι εκτρέπεσαι, που δεν βρέθηκε ακόμη ένας αξιόπιστος τρόπος να συνδεθούν οι Αγώνες με το μήνυμα, με το οποίο τους είχαν εμπλουτίσει οι αρχαίοι διοργανωτές. Της εκεχειρίας. Το «μεγάλο» κι «ωραίο» από την ειρήνη παίρνει φως και σημασία.
