Η Τήνος μυκονοποιήθηκε κι έγινε ινσταγκραμική. Πουλάει 12 ευρώ το aperol spritz σε πλαστικό και νοικιάζει lounge ξαπλώστρες στα μπιτσόμπαρα «από 105 ευρώ» το σετ. Στη Βενετία σού κοστίζει λιγότερο (το aperol, όχι το σετ) αλλά εκεί δεν παρτάρουν δίπλα σου τα εγχώρια ημι-celebrities.
Η Σίφνος δεν έχει νερό να πιει, είναι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω λειψυδρίας. Έχει όμως spa, jacuzzi και «υδάτινο στοιχείο» (τουτέστιν πισινάκι) παντού, έως την τελευταία ξερολιθιά της Χρυσοπηγής. Τον Ιούνιο είχε 100% αύξηση στην κατανάλωση νερού σε σχέση με πέρσι τον Αύγουστο καθότι άρχιζε το ετήσιο πάρτι «γεμίζουμε πισίνες».
Η Ύδρα παρτάρει γενικώς και αδιαλείπτως, on board και off board. Μποτιλιάρει από τα super yachts και στο τσακίρ κέφι βάζει και μπουρλότο. Και καίει κι ολόκληρο πευκοδάσος εν μία νυκτί.
Τα όμορφα νησιά όμορφα καίγονται.
Μαζί τους καίγεται και η ψυχή του ελληνικού καλοκαιριού αλλά αυτό μπορεί να αφορά λίγους – ρομαντικούς, μίζερους κι αμετανόητους.
Καίγεται όμως και ο βιώσιμος, ποιοτικός τουρισμός. Από τα 12 εκατομμύρια τουρίστες του 2009 φθάσαμε στα 33 εκατομμύρια του 2023, με μόνη επένδυση τις αποικίες των Airbnb. Mε ανύπαρκτη αναβάθμιση υποδομών, με κατάρρευση του πρωτογενούς τομέα στα νησιά, με βαριές οικιστικές αλλοιώσεις, με μη αναστρέψιμες περιβαλλοντικές βλάβες.
Οι ντόπιοι δεν διεκδικούν την αλλαγή, ζουν το επιχειρηματικό τους όνειρο στο Ελντοράντο της σεζόν των 50 ημερών.
Η κυβέρνηση δεν παρεμβαίνει, κλείνει το μάτι στην κλονισμένη μικρομεσαία τάξη χαϊδεύοντάς τη με το συμπληρωματικό εισόδημα της βραχυχρόνιας μίσθωσης. Και μετρώντας ρεκόρ σε πληθωρισμένα έσοδα και αφίξεις.
Στο μεταξύ, το Ελντοράντο στερεύει ραγδαία, αλλά αυτό είναι άσκηση (επιβίωσης) για τους επόμενους.
Προς το παρόν καλώς ήρθατε (όσοι μπορέσατε) για μια ακόμη σεζόν στην Ντίσνεϊλαντ του Αιγαίου…
