Από την έντυπη έκδοση
Tου Α.Δ. Παπαγιαννίδη
[email protected]
Τελικά ήρθε και επικάλυψε όλα τα υπόλοιπα η σειρά βομβών βυθού που άφησε -τελικώς- η μεταΜνημονιακή Έκθεση του ΔΝΤ για την Ελλάδα. Η οποία, είναι αλήθεια, αφέθηκε ευγενώς για μετά το Eurogroup της Καθαράς Δευτέρας, αλλά και μετά την αποτίμηση της έκδοσης του 10ετούς/benchmark ομολόγου (που και το Μηνιαίο Δελτίο του ΣΕΒ το καλωσόρισε: «Επιτυχής έξοδος στις αγορές, αλλά με μέτρια ανάκαμψη της οικονομίας»). Μάλιστα, δεν υπήρξε και αντίδραση στη διακινούμενη πληροφορία για πρόωρη αποπληρωμή μέρους των δανείων του Ταμείου προς την Ελλάδα. (Η Ελλάδα σήμερα είναι η τρίτη κατά σειράν κάτοχος δανείων του ΔΝΤ. Στα πλαίσια της συνεδρίασης Δ.Σ. του Ταμείου διευκρινίστηκε ότι «η Ελλάδα είναι σε θέση να αποπληρώσει τα δάνειά της», αλλά δεν έχει ζητήσει επισήμως πρόωρη αποπληρωμή – που είναι «θέμα της Αθήνας και των Ευρωπαίων δανειστών» να αποφασισθεί.)
Πάντως, η πλήρης τοποθέτηση του Ταμείου και το θέμα της μείωσης του αφορολόγητου από 1/1/2020 επανέφερε, και για τις ελληνικές τράπεζες (ξανα)χτύπησε καμπανάκι θεωρώντας τες «ευάλωτες» -άβολο αυτό, καθώς μόλις είχε υπάρξει αναβάθμισή τους, μετά την αναβάθμιση της Ελλάδας από τη Moody’s, αλλά και επίκεινται οι κινήσεις διαχείρισης των «κόκκινων δανείων» μέσω οχημάτων τα οποία θα αξιολογηθούν και αυτά προκειμένου να απορροφηθούν από τις αγορές-, αλλά και για την αύξηση του κατώτατου μισθού και την ανταγωνιστικότητα είχε να πει τις επιφυλάξεις του. Κυριότατα, όμως, το ΔΝΤ χτύπησε τη μεγάλη-μεγάλη καμπάνα για τη βόμβα αναδρομικών των δικαστικών αποφάσεων. Που μπορεί μέχρι και 1% του ΑΕΠ να απορροφά κάθε χρόνο…
Όλα αυτά δυσχεραίνουν το με ψυχραιμία damage control από πλευράς Τσακαλώτου μετά την άρνηση του Eurogroup να εκταμιεύσει το διαβόητο 1 δισ. Η ψυχραιμία Τσακαλώτου «νομιμοποιούνταν» από τα καλά λόγια που άκουσε κατά την προσέλευση στο Eurogroup, αλλά και στα πλαίσια της ίδιας της συνεδρίασης. Το κατά Μάριο Σεντένο «θετικό κλίμα για την Ελλάδα» και η κατά Βάλντις Ντομπρόβσκις «μεγάλη πρόοδος της Ελλάδας», με τις μεταρρυθμίσεις «εντός τροχιάς» (ο Πιερ Μοσκοβισί θεωρείται πλέον δεδομένος…), ήρθαν και κούμπωσαν με τον ζυγιασμένο με θετική διάθεση απόηχο των εκθέσεων των προηγούμενων ημερών.
Ο Μάριο Σεντένο είχε και αυτός σταθεί στη θετική εξέλιξη στο μέτωπο του δανεισμού της Ελλάδας, χαρακτηρίζοντας «εξαιρετικά νέα» την έκδοση του 10ετούς, ακριβώς προτού το Eurogroup εξετάσει την ελληνική περίπτωση… Μπορεί λοιπόν ο Ευκλείδης Τσακαλώτος να βλέπει ολοκλήρωση των προαπαιτούμενων «μέσα στις επόμενες μέρες» (εδώ ταυτόσημη η εκτίμηση με του Πιερ Μοσκοβισί «μας»…), μπορεί και οι συζητήσεις για τη ρύθμιση των «κόκκινων δανείων»/ την προστασία της πρώτης κατοικίας με το διάδοχο καθεστώς του Νόμου Κατσέλη-Σταθάκη να προχωρούν – μεταξύ μας: με υποχώρηση της αρχικά σχεδιασμένης προστασίας. Μπορεί και η επίσπευση των διαδικασιών για τις λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ ή και για την Εγνατία να «καταγραφεί». Μπορεί και η καθυστέρηση των ληξιπρόθεσμων του Δημοσίου προς ιδιώτες να επεξηγείται ως «διοικητικές ακαμψίες».
Όμως, επειδή όλοι στράφηκαν με την αρνητική στάση του Eurogroup στα σχόλια του διεθνούς Τύπου -οι γερμανικές εφημερίδες είχαν προαναγγείλει την επιφυλακτική στάση του ΥΠΟΙΚ Όλαφ Σόλτς: οι δικοί του κραδασμοί εν όψει ευρωεκλογών ήταν οι πιο σοβαροί και δεν είναι σαφές πώς θα αποσβεσθούν εν όψει του επόμενου Eurogroup της 5ης Απριλίου, που θα απέχει ελάχιστα από την ευρωκάλπη-, αξίζει λίγο περισσότερη προσοχή στην τοποθέτηση που επέλεξε να κάνει η «Wall Street Journal». Η οποία ναι μεν είδε την πολιτική διάσταση του «στοπ» του Eurogroup, και επεσήμανε ότι π.χ. στην υπόθεση της προστασίας της πρώτης κατοικίας η κυβέρνηση Τσίπρα δεν θέλει να πιέσει προεκλογικά τους δανειολήπτες, αλλά σημείωσε πως… και η αντιπολίτευση (που προηγείται δημοσκοπικά) θεωρεί ότι το σχέδιο της κυβέρνησης είναι υπέρ των τραπεζών και «δεν προστατεύει αρκετά τους ιδιοκτήτες κατά των πλειστηριασμών».
Αλλά και στην υπόθεση της αύξησης των κατώτατων μισθών πάνω από το όριο του 8%-10% που είχε συζητηθεί με τους δανειστές, η «WSJ» κατέγραψε τις πιθανές αρνητικές συνέπειες σε επίπεδα ανταγωνιστικότητας της οικονομίας (καθώς και της ίδιας της αγοράς εργασίας: παραπομπή στις παρατηρήσεις Φ. Κουτεντάκη…), όμως δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στην άποψη της αξιωματικής αντιπολίτευσης: ότι η αύξηση έπρεπε να είχε γίνει εδώ και χρόνια!
Φαντασθείτε, λοιπόν, η «WSJ»- η «μεγάλη κυρία των αγορών»- να είχε προλάβει τις θέσεις του ΔΝΤ για τη βόμβα των αναδρομικών. Και την προεκλογική της λειτουργία…
