Η έκρηξη των τιμών της ηλεκτρικής ενέργειας, που εκτίναξε την κερδοφορία των παραγωγών ηλεκτρικής ενέργειας στην Ευρώπη, έληξε, μας πληροφορούσε στις 10 Ιουλίου ο οίκος αξιολόγησης S&P.
Βιαστήκαμε να χαρούμε. Τι συνέβη από την 11η Ιουλίου; «Ένας συνδυασμός καύσωνα διαρκείας στην Ελλάδα, ένας απρόβλεπτος καύσωνας από την Ουκρανία έως και τα Βαλκάνια, αυξημένη ζήτηση και αδυναμίες στις διασυνδέσεις. Το αποτέλεσμα των αδύναμων διασυνδέσεων είναι η Αυστρία να έχει τιμές 100 ευρώ, τη στιγμή που η Ουγγαρία τη νύχτα έχει 800 ευρώ. Γεμίζουν τα καλώδια και γίνεται αποσύζευξη των δύο ενεργειακών συστημάτων», είπε ο υπουργός.
Τι φταίει λοιπόν για την ηλεκτροπληξία; Η ζέστη και η Ουγγαρία, εν συντομία.
Παραμιλώ κι ας είμαι σε γραφείο δροσερό. Μήπως φταίει κι ο Willis Carrier, που το 1902 έφτιαξε το πρώτο κλιματιστικό και μάλιστα για άλλο απ’ τον σημερινό σκοπό; Για να μειώνει την υγρασία στις εκτυπωτικές μηχανές.
Άσε το μακρινό χθες. Εδώ, γεμίζουν τα καλώδια, τα νεύρα γίνονται χορδή πολλών ρυθμών σε επαλληλία, το decoupling γνωρίζει μεγαλεία. Πολύ επιτυχημένο το μοντέλο της ευρωπαϊκής αγοράς ενέργειας. Όχι, όμως, για τους καταναλωτές.
Οι πανάκριβες τιμές που δημιουργούνται στην Ουγγαρία -από την οποία αγοράζει πλέον και η Ουκρανία, που ήταν παραδοσιακός εξαγωγέαςκατηφορίζουν στον Νότο και πιέζουν προς τα επάνω και τις δικές μας τιμές.
Έτσι, όμως, δουλεύει το μοντέλο, που μας το διαφήμιζαν ως φοβερό και τρομερό, που θα έφερνε ρεύμα φθηνό και «διευρυμένη πρόσβαση σε οικονομικότερες πηγές ενέργειας».
Αυτή είναι η κανονική λειτουργία του μοντέλου. Ακραία ζήτηση, ακραίες τιμές. Η αγορά ανταποκρίνεται και αμείβεται.
Το μοντέλο θέλει σκαρπέλο. Δεν είναι μόνο το ότι η σύζευξη φλερτάρει με την αποσύνδεση, είναι ότι δεν μπορούμε να κάνουμε λόγο για ενιαία αγορά, όταν το ίδιο αγαθό, μια μεγαβατώρα ηλεκτρικής ενέργειας, πωλείται μεταξύ των κρατώνμελών με απόκλιση χαράδρας.
