Υψωμένη γροθιά, ματωμένο πρόσωπο, ανάστατοι πράκτορες, τ’ αστέρια της αμερικανικής σημαίας με φόντο γαλανό, καθαρό ουρανό. Τι κλικ ήταν αυτό! Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον Evan Vucci, επικεφαλής φωτογράφο στην Ουάσιγκτον για το Associated Press.
Ο Vucci το 2020 κέρδισε Πούλιτζερ. Πάει και γι’ άλλο για την αισθητική στενογραφία της απόπειρας δολοφονίας.
Ο Vucci λέει ότι «αιφνιδιάστηκε κάπως», όταν ο Τραμπ σήκωσε τη γροθιά του. Λογικό. Δεν ήταν η αναμενόμενη αντίδραση ανθρώπου που πυροβολείται. Αλλά ο πρώην ένοικος του Λευκού Οίκου, που καλπάζει στην επιστροφή του, δεν είναι ένας συνηθισμένος πολιτικός. Δεν είναι Ρίγκαν ή Σβαρτσενέγκερ, που όταν πέρασαν από τη βιομηχανία του θεάματος στην πολιτική εγκατέλειψαν τον παλιό τους εαυτό. Εκείνος έμεινε πιστός, μέσα στον ρόλο διαρκώς και με (πολιτικό) ένστικτο δυνατό. Δευτερόλεπτα μετά τον αναπόφευκτο πανικό.
Η εικόνα σ’ αυτόν τον παράξενα καταθλιπτικό προεκλογικό αγώνα είναι ένα σύμβολο νίκης.
«Υπάρχει ένας διεστραμμένος και παράδοξος διαχωρισμός μεταξύ του ανθρώπου Τραμπ, που πολλοί υποστηρίζουν ότι αποτελεί απειλή για την αμερικανική δημοκρατία, και αυτής της εικόνας του Τραμπ, που φαίνεται να αποτυπώνει την ίδια δημοκρατία σε όλη της την παθολογία, τους μύθους και, ναι, τη δόξα της», παραδέχεται στο περιοδικό «The Αtlantic» ο Τάιλερ Όστιν Χάρπερ.
Ένα σύμβολο νίκης, με την αστερόεσσα να κυματίζει. Ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων υψώνει την εμβληματική φωτογραφία -πειραγμένη, ασπρόμαυρη, μόνο η σημαία έγχρωμηστη δική του «Ίβο Τζίμα», καλώντας σε δωρεές για την εκστρατεία του. Εκείνη, βέβαια, η φωτογραφία του 1945 δεν ήταν αυθόρμητη «αιχμαλωσία της στιγμής», έγινε όμως η αφορμή να νιώσει τον ηρωισμό η οικονομικά καταπονημένη από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο Αμερική.
Η φωτογραφία της Κυριακής είναι ακόμη πιο σημαντική. Πλέον δεν ακούει κανείς. Μόνο βλέπει και θα βλέπει την κόκκινη γραμμή στο πρόσωπο και την πυγμή, μια εικόνα που θα καθορίσει μια ολόκληρη πολιτική εποχή.
