Ο Τζο Μπάιντεν τον Νοέμβριο θα είναι 82 χρονών. Ο Ρούπερτ Μέρντοχ, που έχει μια μιντιακή δυναστεία σε τρεις ηπείρους, είναι 93. Ο πρώτος ακόμη πολιτεύεται, μπερδεύει και μπερδεύεται, ο δεύτερος ακόμη νυμφεύεται. Η αλήθεια είναι ότι σε αντίθεση με τους πολιτικούς τους οποίους έχει στηρίξει κατά καιρούς, δεν βρέθηκε στιγμή στο περιθώριο τα τελευταία 70 χρόνια, κινώντας νήματα και σηκώντας κύματα (βλ. Brexit).
O Τζο πολιτεύεται, ο Ρούπερτ νυμφεύεται. «Το κυκλοφορικό σύστημα του Μέρντοχ μπορεί να απαιτεί κάποια ειδικά έμπλαστρα όταν πρόκειται να σταθεί όρθιος σε δεξιώσεις για πολλή ώρα, αλλά καμία συμπίεση δεν μπορεί να καταστείλει τα πάθη του όταν πρόκειται για θέματα της καρδιάς». Είναι εύκολο να μειδιά ειρωνικά κανείς -όπως ο συντάκτης των FT-, αλλά η εντολή του μεγιστάνα, που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τα 100, θα εισακουστεί. Για τη φοβερή και τρομερή επιρροή του έχουν, μάλιστα, και βιβλία γραφτεί.
«Δεν είναι η ηλικία, ανόητε», όπως θα έλεγε ο Κλίντον. Άλλη είναι στις ΗΠΑ και τη Δύση η έγνοια. Η πιθανολόγηση της νίκης του Τραμπ, ενός άλλου ηλικιωμένου, στην εκδίκηση και τη χαοτική αντίληψη χαμένου.
Τόσο καιρό τους ίδιους ανθρώπους, που ζητούν πλέον από τον ένοικο του Λευκού Οίκου να κάνει πίσω, δεν τους ενοχλούσε ότι διοικούσε τις ΗΠΑ σε αυτήν την κατάσταση υγείας και διανοητικής αδυναμίας.
Τόσο καιρό δεν τους ενοχλούσε η παρακμή, τώρα τους ενοχλεί η αποκάλυψή της. Αν ο Μπάιντεν προηγούνταν δημοσκοπικά 10 μονάδες του Τραμπ, θα χειροκροτούσαν κάθε φορά που έβαζε τρεις λέξεις στη σειρά. Η έκπτωση δεν ήταν σταδιακή. Εδώ δεν κουμπώνει το «gradually, then suddenly» του Χέμινγουεϊ, όταν τον ρώτησαν πώς χρεοκόπησε. Έπρεπε να φτάσει η ώρα της αφόρητης έκθεσης, ώστε να παραδεχτούν αυτό που έβλεπε κι ένα παιδί. Δεν φαίνεται καμιά θεραπεία αρκετή, όταν το σύστημα νοσεί. Η καθοδική πορεία της Δύσης μπορεί να κρυφτεί;
