Η Βρετανία μας έμαθε ότι δεν υπάρχουν πολιτικές παντοκρατορίες και η Γαλλία μας έμαθε ότι η αριστερά στην Ευρώπη δεν έχει ηττηθεί οριστικά (τουλάχιστον όχι ακόμη).
Στη Βρετανία, ο εκλογικός θρίαμβος των Εργατικών ήταν το προϊόν της εκκωφαντικής αποκαθήλωσης των Τόρις. Δεν απογειώθηκε το άστρο του Κιρ Στάρμερ αλλά κατέρρευσε ένα κόμμα που φαινόταν, ή που πίστευε, ότι ήταν νομοτελειακά ηγεμονικό. Οι Συντηρητικοί κατέρρευσαν διότι επί 14 χρόνια κυβέρνησαν στο όνομα του ΤΙΝΑ (Τhere Is No Alternative) μετρώντας αναλώσιμους πρωθυπουργούς, αποτυχημένες πολιτικές και διαδοχικές, υπόγειες κοινωνικές κρίσεις. Κατέρρευσαν διότι επιχείρησαν να απαντήσουν στον αντισυστημικό λαϊκισμό ενσωματώνοντάς τον. Διότι επένδυσαν στο Brexit και δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν την τερατογένεση που αυτό έβγαλε. Διότι στον βωμό της αρρύθμιστης αγοράς άφησαν να διαβρωθεί βαθιά το επίπεδο διαβίωσης των Βρετανών, να διαλυθεί το NHS και να εκραγούν οι κοινωνικές ανισότητες. Το τέλος ήρθε περίπου ως αναπόδραστο, με πρώτο αίτημα την «απαλλαγή» και μετά την «αλλαγή».
Στη Γαλλία, το Λαϊκό Μέτωπο της αριστεράς δεν κέρδισε τις εκλογές επειδή οι ψηφοφόροι ασπάστηκαν μαζικά τον πολιτικό (και ενίοτε τοξικό) ακτιβισμό του Μελανσόν. Κέρδισε γιατί η γαλλική κοινωνία ούτε ήταν ποτέ ούτε έγινε τώρα ακροδεξιά, αλλά κουράστηκε από την επαναλαμβανόμενη ματαίωση ενός κενού «Κέντρου» κι ενός προέδρου βυθισμένου στον αυτοαναφορικό ελιτισμό του. Κέρδισε γιατί αριστερά και κεντροαριστερά έδειξαν πως, έστω και με το πιστόλι στον κρόταφο, μπορούν να δουν πέρα από την εσωστρέφεια, τα προσωπικά πολιτικά τιμάρια και τον κατακερματισμό τους. Γιατί, επίσης, ακόμη και στις χειρότερες περιόδους της η γαλλική αριστερά κράτησε επαφή και άκουσε τα κοινωνικά κινήματα. Και διότι, κυρίως, οι Γάλλοι έδωσαν εντολή στο προοδευτικό – δημοκρατικό πολιτικό τόξο της χώρας να βρει εκείνο τις λύσεις και τις απαντήσεις απέναντι στον λαϊκισμό της ακροδεξιάς, όσο δύσκολες κι εάν είναι αυτές.
Μένει να μάθουμε πώς ακριβώς θα μεταφράσουν το μήνυμα οι νικητές. Εκεί θα μετρηθεί πραγματικά η επιτυχία της βρετανικής «απαλλαγής» και του γαλλικού πειράματος. Και το συμπέρασμα θα είναι χρήσιμο και για την εν Ελλάδι πολιτική τάξη…
