Μια εκρηκτική ορμή έρχεται να σαρώσει ολόκληρη την Ευρώπη και αυτή είναι το «γκρέμισμα» των εδραιωμένων πολιτικών δομών, όπως κυριαρχούσαν μέχρι τώρα σε κάθε κράτος ξεχωριστά. Πέρα από τη μεγάλη εικόνα του εκλογικού αποτελέσματος, υπάρχουν και πολλές μικρές που εάν ενωθούν δείχνουν κατακερματισμένες πολιτικές, ανίκανες να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και εξοργισμένους πολίτες που ζητούν τα αυτονόητα.
Ο πρώην ηγέτης των Εργατικών στη Βρετανία, Τζέρεμι Κόρμπιν, ο οποίος εξελέγη ως ανεξάρτητος, είπε μια μεγάλη αλήθεια: «Δεν πρόκειται για ένα βουνό ψήφων, αλλά για μια κατάρρευση εδρών», που σημαίνει ότι δεν ήταν εκλογές υπέρ των Εργατικών, αλλά κατά των Τόρις. Είναι αλήθεια ότι οι Βρετανοί ψηφοφόροι χρησιμοποίησαν όποιο μέσο είχαν στη διάθεσή τους για να εκφράσουν την οργή τους απέναντι στους Συντηρητικούς, ψηφίζοντας τους Εργατικούς επειδή ήταν οι κύριοι αντίπαλοι των Τόρις και στηρίζοντας παράλληλα και άλλα κόμματα, μεταξύ των οποίων και το ακροδεξιό του Φάρατζ.
Δεν είναι μόνο η Βρετανία που τα έβαλε με την καθεστηκυία τάξη. Ιταλία, Ολλανδία, Γερμανία και τώρα η Γαλλία «είδαν» τα ακροδεξιά κόμματα είτε να κερδίζουν έδαφος είτε τις εκλογές. Πίσω από αυτή την τεράστια αλλαγή βρίσκεται η απόλυτη απογοήτευση των πολιτών για το κόστος διαβίωσης, την εργασία, την εκπαίδευση, την έλλειψη δικαιοσύνης, τη δημόσια υγεία, την εθνική ταυτότητα και την οικονομία.
Το μεγάλο ερώτημα είναι εάν αυτή τη φορά τα αιτήματα των πολιτών θα πραγματοποιηθούν. Δεν υπάρχουν τώρα ευσεβείς πόθοι, παρά μόνο μια περίοδος χάριτος για να διαπιστωθεί εάν η λίγη αισιοδοξία που έχει απομείνει μπορεί να μορφοποιηθεί. Το «παιχνίδι» όμως γίνεται άνισο, γιατί στη νέα πολιτική αντιπαλότητα παρεμβαίνει ένας στυγνός «συντελεστής» που καιροφυλακτεί για την όποια αστοχία ή λάθος κίνηση. Οι αγορές έχουν αναδειχθεί στον απόλυτο ρυθμιστή των πάντων, των λαϊκών ετυμηγοριών και των κυβερνητικών πολιτικών. Πόση δύναμη αλήθεια θα έπρεπε να έχουν οι αγορές; Η δική μας απάντηση εμπεριέχει και τη λύτρωση. Και δεν λέμε όχι στη δημοσιονομική σύνεση, αλλά στην άδικη και ακραία επιβολή της.
