Αφήγημα για το κέντρο, την αριστερά, τη δεξιά, την κεντροδεξιά, την ακροδεξιά ή την ακροαριστερά; Στην Ελλάδα, όπως και γενικότερα στην Ευρώπη -μετά και τις ευρωεκλογές-, τα πολιτικά κόμματα έχουν βγάλει τα «GPS» για τη χάραξη «δρομολογίων» προς νέες πηγές άντλησης ψηφοφόρων. Κλασική, παραδοσιακή, όμως, στις μέρες μας, αποτυχημένη τακτική. Τα «GPS» των πολιτικών κομμάτων πρέπει να δείχνουν κατεύθυνση προς τα προβλήματα των κοινωνιών. Προς τους πολίτες και το τι επιζητούν από τους πολιτικούς, με λέξεις «κλειδιά» στην… αναζήτηση την καθημερινότητα, την κανονικότητα, την ομαλότητα.
Ο «ξύλινος» πολιτικός λόγος και οι εκφραστές του δεν έχουν πλέον απήχηση στο ευρύ κοινό. Και όσοι επιμένουν ανάλογα, το μόνο που καταφέρνουν είναι πολιτικές ήττες, κοινωνικές αρρυθμίες, οικονομικά αδιέξοδα. Ήδη μεγάλο μέρος των Ευρωπαίων πολιτών βρίσκεται στα όριά του. Εξ ου και η στροφή, μέσω των εκλογών, σε έκτακτες ακραίες, ομολογουμένως υψηλού ρίσκου, επιλογές.
Ωστόσο, ο βρεγμένος (πολίτης) τη βροχή δεν τη φοβάται, και αυτό επιβάλλεται να το αντιληφθούν οι πολιτικοί και να υποστηρίξουν προτάσεις οι οποίες να εκφράζουν το κοινωνικό σύνολο, προτάσεις ικανές να βελτιώνουν την καθημερινότητα του πολίτη. Ο ίδιος το μόνο που επιθυμεί είναι η σωστή και ενδεδειγμένη «δοσολογία» μέτρων και πρωτοβουλιών διασφάλισης της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της αστυνόμευσης και της ασφάλειας, του ορθού διαμοιρασμού της υπεραξίας που παράγει η οικονομία, της προσβασιμότητας στην υγεία και την παιδεία, της ισότητας και της ισονομίας.
Η κοινωνία απεχθάνεται την υπεροψία. Απαιτεί από τον πολιτικό να έχει επαφή με την πραγματικότητα, να αντιλαμβάνεται τα «θέλω» του μέσου εργαζομένου, του βιοπαλαιστή, του μικροεπιχειρηματία, του συνταξιούχου και παλαίμαχου της ζωής. Η κοινωνία απεχθάνεται την υπερβολή, την αίσθηση της εγκατάλειψης και αποστρέφεται όσους την αγνοούν.
